Það var bara einn allra bestur

Fimmtudaginn 11. janúar síðastliðinn hittumst við í síðasta sinn, ég og minn kæri vinur og samstarfsfélagi Tómas Magnús Tómasson.

Ég ásamt samferðafólki mínu kom inn úr kulda og slagviðri inn á stofuna til Tómasar og ég gekk að rúminu hans og hann tók um hendur mínar og sagði „Mikið er þér kalt á höndunum vinur minn.“ Í öruggum höndum Tómasar hlýnaði mér á skotstundu .

Við áttum góða stund saman í um það bil klukkutíma þar sem við ræddum m.a. tónlistina, lífið og hugleiðslu, svo eitthvað sé nefnt, og svo flugu nokkrir góðir af vörum Tómasar eins og ávallt þótt veikur væri og máttfarinn. Við kvöddum Tómas þegar næstu gestir birtust í gættinni, hann tók þéttingsfast um hendur mínar með sínum stóru mjúku höndum, ég kyssti hann á kinn og sagði sjáumst vinur minn.

Eins og margir af minni kynslóð sem ólust upp við tónlist Stuðmanna, Spilverksins og Þursaflokksins þá gerði maður sér fljótlega grein fyrir að þarna væru afburðamenn á öllum sviðum tónlistarinnar jafnt í laga- og textasmíðum sem og í hljóðfæraleik.

Og eftir því sem árin liðu og andlegur og tónlistarlegur þroski óx þá gerði ég mér grein fyrir að bassaleikarinn í Stuðmönnum / Þursaflokknum var alls ekkert venjulegur bassaleikari heldur líka útsetjari, upptökustjóri og allra handa galdramaður á sviði tónlistar.
Svo komst ég að því þegar ég steig mín fyrstu skref í bransanum að á bak við þennan fjölhæfa tónlistarmann og átrúnaðargoð til margra ára var maður sem var jarðbundinn, alþýðlegur með skopskyn á mjög háu stigi, einstaklega hlýr og jú hýr… en umfram allt falleg og góð manneskja með hjartað á réttum stað.

Síðan varð ég þeirrar gæfu aðnjótandi eins og svo margir aðrir að vinna með Tómasi. Hann spilaði með Sniglabandinu um tíma, við settum saman hljómsveitina Snillingarnir ásamt góðum vinum, spiluðum saman með Sváfni Sig. og drengjunum af upptökuheimilinu, Konungar Kokteiltónlistarinnar var eitt nafnið sem Tómas fann upp á svo við Björgvin Ploder og hann gætum hist og leikið og sungið. Síðasta sumar spiluðum við sömu menn undir nafninu TMT trio þar sem við hittumst á sunnudagskvöldum á veitingahúsi hér í bæ og lékum okkur með uppáhalds lögin okkar sem komu úr ýmsum áttum en aðallega til að njóta þess að vera saman og gera það sem okkur fannst skemmtilegast að gera.

Svo öll hin giggin, á tímamótum í fjölskyldum okkar þar sem við gátum alltaf kallað á hvor annan til að setja saman hljómsveit til að geta skemmt okkur og fólkinu sem stóð okkur næst.

Í gegnum alla þessa vinnu í nokkur ár þá varð manni ljóst að Tómas var einfaldlega snillingur á sínu sviði og hann er ekki bara besti bassaleikari sem ég hef unnið með heldur langbesti tónlistarmaður sem ég hef kynnst og lært svo ótal margt af.

Þegar Tómas veiktist síðastliðið sumar var mér falið að taka við af honum sem upptökustjóri á plötu Bjartmars Guðlaugssonar sem er nýkomin út. Tómas hafði haft veg og vanda af grunnútsetningum og grunnupptökum á þessari plötu en rétti mér keflið þegar veikindin dundu yfir.

Tommi var alltaf að leita að minnisblaði þar sem hann hafði skráð vandlega hvað hann heyrði fyrir sér í áframhaldandi vinnslu laganna á plötunni en fann það ekki. En það kom ekki að sök, þegar ég var langt kominn með hvert lag þá leyfði ég honum að heyra og hann kommentaði alltaf „Þetta er alveg eins og ég hafði heyrt það fyrir mér“, sem mér fannst einstaklega ánægjulegt og ég held að hann hafi verið nokkuð ánægður með endanlega útkomu.

Það er eitt að kynnast afburða hæfileikamönnum sem gefa og miðla til okkar hinna og það gerði Tómas vinur minn í miklum mæli, en það sem stendur þó efst er minning um einstaklega góðan dreng með gæðablóð í æðum.

Takk elsku vinur fyrir tónlistina, sögurnar, samverustundirnar á sviði og utan þess og takk fyrir allar þínar góðu gjafir.

Læt hér fylgja með lag og texta Bjartmars „Þegar þú sefur“, síðasta samvinnuverkefni okkar Tómasar.

Hvíldu í friði kæri vinur.

Pálmi Sigurhjartarson