Það er kúkur í lauginni

Það er ekki oft sem náttúruverndarsinnum hefur gefist kostur á að gleðjast yfir orðum Jóns Gunnarssonar, alþingismanns. Það bar þó til í fréttum Stöðvar 2 nú í köld (06.05.´16) að orð hans um verndun Mývatns voru gleðiboðskapur.

Eins og kunnugt er hefur lífríki Mývatns orðið fyrir verulegum skaða undangengin ár. Merki um það er hvarf kúluskíts, sem nú mun víst aðeins að finna í Japan af öllum stöðum á jörðinni. Þá hefur hornsílum fækkað svo að bleikjustofninn er að þurrkast út.

Rannsóknir á orsökum hafa verið gerðar og kemur margt til. Ein orsök er maðurinn og umgengni hans; iðnaður, áburðargjöf og frárennslismál.

Við getum ekki brugðist í þessu, við verðum að bjarga þessari náttúruperlu jafnvel þó að það kosti einn og hálfan miljarð. Við verðum bara að klára þetta verkefni, var inntak orða Jóns. Væntanlega getur fjöldinn tekið undir það með honum. Og það þarf að hefjast handa við björgunina sem fyrst því að ástand lífríkisins er vont en það versnar, eins og dúettinn Súkkat söng svo ágætlega hér um árið.

Í öðrum fréttum dagsins var frá því skýrt að sá sem lak Panamaskjölunum er landlaus maður líkt og aðrir þeir sem upplýst hafa heimsbyggðina um fruntagang þeirra sem telja sig vera herra heimsins. Frammámenn okkar eru þar í hópi, forseti og ráðherrar. Þeir hafa orðið berir af spillingu og annarri lágkúru. Og ef við sem þjóð viljum ekki halda til á þeirri andlegu flatneskju sem þeir hafa úthlutað okkur þurfum við að grípa til róttækra aðgerða. Eitt ráð væri að bjóða uppljóstrurum heimsins landvist á Íslandi sem þakklætisvott fyrir að benda okkur á að það er kúkur í lauginni okkar, eins og Súkkat söng líka. Það er ekki nóg að bjarga bara Mývatni. Dauðamengunin er víðar.