Staðarskáli er Ísland

Eftir Þórarin Eldjárn

Staðarskáli er Ísland, einhver þétting

í andrúmslofti veldur þeirri staðreynd.

Það er eins og mikið safngler sogi

í sjóðandi brennidepil alla geisla

inn í þessa miðstöð mannaferða

Mekka þeirra sem á landið trúa.

Í skurðpunkti þessum skerast allar línur

og skýrt er þar í einni sjónhendingu

hvernig okkar lífi í þessu landi

er lifað og í raun og sanni varið.

Ísland er sem dauðadrukkið kaffi

dagað uppi volgt í hálfum bollum

börn er mæna á kassa Rauðakrossins

kúrekahúsgögn bæsuð, fitug músík

kokteilsósa, lödufylli af frænkum

á ferð í stretsbuxum og lopapeysum.

Úr sjálfsala er hægt að hringja í bæinn

halló segir einhver hvernig gengur.

Sjoppan er með kort og kalda drykki

kokkurinn steikir pöntun númer þrettán.

Svo kemur Norðurleiðarrútan rauða

rennur í hlaðið, aðrir bílar fara

nú má heyra ræstan díseldreka

dreifbýlinu óþreytandi að sinna.

Hér vil ég una ævi minnar daga

innst í skoti bíða veitinganna

átekta og halla mímishöfði

hógvær undir flatt og nema allt þetta.

Þórarinn Eldjárn (Ort, 1991)