Sorglegt viðtal

Í dag (24. mars 2016) er tveggja síðna viðtal við forsætisráðherra í Fréttablaðinu. Því fylgja tvær nýjar ljósmynd af herranum. Mest er þarna rætt um peningaeign konu hans (alls ekki þeirra hjóna) á Tortólu og fleira því máli tengt. Og um siðferði. Hans.

„Siðferði byggir á lögum“ er haft eftir herranum og feitletrað. Í kjölfarið spyr blaðamaður: „En nær siðferðið ekki lengra en sem reglurnar kveða á um?“ „Jú, svarar herrann og bætir svo við: „Ég byggi mitt siðferði á lögum og reglum.“

Þegar blaðamaður spyr hvort herranum hafi ekki borið skylda til að láta vita af peningaeigninni „þegar þú áttir tvo fulltrúa í framkvæmdahópnum um afnám hafta og um viðureign við kröfuhafa?“

„Það er ekki nein slík formleg skylda, samkvæmt þeim reglum sem við höfum rætt, né heldur siðferðisleg skylda, því siðferðisleg skylda hjá mér sem stjórnmálamanni snýst um skyldur mínar við samfélagið og að hámarka árangur minn fyrir það. … Hér er frekar um það að ræða að ég er að fórna hagsmunum fjölskyldunnar til þess að verja hagsmuni samfélagsins.“

Hvernig brást Bjarni við þegar hann frétti af málinu? „Ég ætla nú ekki að rekja samtöl okkar sérstaklega, en hann tók þessu ekki illa.“

Og hér gefur á að líta: „Ég hef alltaf litið svo á að Íslendingar allir séu kröfuhafar í bönkunum. Stærsti kröfuhafinn er íslenska ríkið, eða Seðlabankinn. Risastórir kröfuhafar eru lífeyrissjóðirnir.“ Segjum svo, segjum svo, en hvað er þá þetta í framhaldinu: „Ég talaði fyrir þessari leið, að kröfuhafar þyrftu að gefa verulega eftir af eignum sínum til að samfélagið næði sér á strik.

Klippurnar hér að ofan eru valdar af einum og sóttar í viðtalið við herrann sem „varði land og þjóð“ í hruninu og „sótti fram fyrir hennar hönd“. Það er ekki bara hlálegt að lesa þær og viðtalið allt, það er líka sorglegt vegna stöðu viðmælandans í samfélaginu. Og ömurlegt. En, í drottins nafni og fjörutíu: Lesið viðtalið!