SKOTTÚR 

Við höfum haft marga ráðherra. Hæfa og vanhæfa, hvern með sínu laginu. Þar á meðal orðhaga oflátunga og málstola menn, marga hverja þrúgaða af minnimáttarkend. Oft hefur verið erfitt að búa við þá og reyndar ógerlegt á stundum ef það væri ekki augljóst að það er óumflýjanlegt gjald fyrir lýðræði.

Nýverið lýsti einn ráðherra því yfir að hann ætli að “leiða” Breta inn í EFTA. Þeir eru mesta efnahagsveldi heims, sagði hann, og ætlar að leiðbeina þeim í viðskiptalífinu. Hann telur, hann veit, hann ætlar, tilkynnti hann með oflæti hins lágreista manns. Ég skammaðist mín fyrir hann og fór í frí undan orðum hans.

Ég ók Hringinn til austurs meðfram ströndinni. Hitti verkakonur og karla af ólíkum stéttum.. Og ferðamenn, hótelhaldara og veitingamenn. Það ætti löngu að vera ljóst að ferðamenn kom hingað vegna fegurðar landsins, hreina loftsins, víðáttunnar, og svo ótrúlegt sem okkur kann að finnast það, vegna breytileika veðurfarsins. Og langflestir eru ánægðir; njóta hrikaleika og mildi náttúrunnar, fá góða þjónustu, nema á bensínstöðvum, og fara héðan endurnærðir.

Ferðaþjónustan stendur sig vel að mörgu leyti. En víða ber þó á græðginni; að ná inn fyrir stofnkostnaði þjónustufyrirtækja og skila hagnaði á fyrsta rekstrarári. Til þess er verðleg spennt upp fyrir hæstu hæðir. Það hefur þær afleiðingar að landsmenn hafa varla efni á að ferðast um eigið land og leiðir til þess að erlendir ferðamenn hitta nær eingöngu sína líka á ferðalagi. Það má líka halda því fram að landið sé fullsetið þegar mest er af ferðamönnum. Það lýsir sér í öngþveiti á fjölmennustu stöðum, sem stafar af skipulagsleysi, sem aftur orsakast af ráðleysi stjórnvalda. Hvað þennan þátt varðar væri skynsamlegra að lýsa því yfir endrum og eins að það sé uppselt á Íslandi og ferðamenn beðnir að koma síðar í stað þess að opna Reykjavíkurflugvöll fyrir millilandaflugi. Andrýmið sem þannig fengist ætti hiklaust að nota til þess að hrinda í framkvæmd einhverjum af þeim mörgu vitrænu hugmyndum sem fyrir liggja um það hvernig helst megi efla ferðamannaiðnaðinn að gæðum svo að hann verði viðvarandi atvinnuvegur en ekki bóla sem skilur eftir sig ör þegar hún springur.

Það er dýrt að ferðast um landið. En það er þess virði. Að minnsta kosti fyrir mig því þegar ég kom heim laugardaginn 22.07. var áður nefndur ráðherra í Vikulokum Ríkisútvarpsins að reyna að afsaka það sem eftir honum var haft áður en ég lagði í´ann. Síðan hóf hann aðrar ræður sem afhjúpuðu grunnan skilning hans á málum og yfirgripsmikla vanþekkingu. Ég fékk gæsahúð, en engan hroll. Og ég brosti og þakkaði mínum sæla fyrir lýðræðið. Og málfrelsið.