Ólík sýn fjölmiðlamanna á samfélagið, sjö árum eftir Hrun

Tveir öflugir blaðamenn hafa birt yfirlitsgreinar um Ísland sjö árum eftir Hrun. Annar telur ekkert hafa breyst. Hinn mjög mikið.

Þegar grannt er skoðað eru Þórður Snær Júlíusson ritstjóri Kjarnans og Jóhann Páll Jóhannsson blaðamaður á Stundinni þó ekki svo mjög ósammála.

Þórður Snær skrifaði leiðara í Kjarnann á sunnudagskvöld, þar sem hann gerði upp við fréttavikuna undir fyrirsögninni „Vikan sem opinberaði að hér hefur ekkert breyst“.

Hann rifjar upp ráðningu framkvæmdastjóra Stjórnstöðvar ferðamála án auglýsingar, sem gerð var að tillögu fyrirtækja í greininni, og augljósan vandræðagang Ragnheiðar Elínar Árnadóttur vegna þess máls alls.

Við bætast pólitískar lífsbjörgunartilraunir Illuga Gunnarssonar menntamálaráðherra, þar sem fyrirframgreidd laun urðu skyndilega að eftirágreiddum launum, auk ýmislegs annars.

Í ofanálag komu fréttir af því, að Arion banki hefði selt útvöldum og vildarvinum hlutabréf í Símanum langt undir markaðsvirði áður en almenningur fékk að taka þátt í kaupunum. Hagnaður vildarvinanna nemur 700-800 milljónum króna á örfáum vikum.

Þetta voru bara þrjár fréttir í síðustu viku, sem leiða Þórð Snæ að þeirri niðurstöðu, að hér hafi ekkert breyst.

Jóhann Páll tekur að sínu leyti undir með Þórði, og telur upp ótalmörg dæmi um það sem aflaga fór á „gamla Íslandi“, en bætir við:

„Ég held – og ég vona innilega að það sé rétt hjá mér – að eftir hrun hafi eitthvað breyst. Að núna sé erfiðara fyrir spillta stjórnmálamenn að vera spilltir, erfiðara fyrir óheiðarlega stjórnmálamenn að skrökva og að almenningur sé gagnrýnni og kröfuharðari í garð kjörinna fulltrúa en áður. […]

„Spillingin, frændhyglin, ójöfnuðurinn og græðgin“ sem einkenndi tímabilið fyrir hrun er vissulega enn til staðar. Munurinn er hins vegar sá að almenningi er ekki sama. Aðhaldið er öflugra og olnbogarými valdsins um leið minna. […]

Hanna Birna sagði af sér í kjölfar afskipta af lögreglurannsókn, síendurtekinna lyga og lögbrots aðstoðarmanns. Illugi er eltur á röndum þessa dagana og ábyrgir fjölmiðlar kappkosta að rýna í orð hans og athafnir. Græðgi er ekki lengur töff, heldur asnaleg. Spillingin er klaufalegri en hún var og fólk sér betur í gegnum óheiðarlega stjórnmálamenn en áður.

Kannski var sú ríkisstjórn Sjálfstæðisflokksins og Framsóknarflokksins sem tók við stjórnartaumunum árið 2013 einmitt það sem við þurftum til að geta gert upp útrásartímann og hrunið. Síðasta vika var ekki „vikan sem opinberaði að hér hefur ekkert breyst“. Vikan afhjúpaði hins vegar að ráðandi öfl standa ekki undir kröfunni um vandaða stjórnsýslu og heilbrigð stjórnmál.“