Ógát

Ætli einhver flokkur hafi einhverju sinni boðið fram til þings með það yfirlýsta markmið að vera í stjórnarandstöðu? Skyldi slíkur flokkur hafa náð, eða ná, fjöldafylgi? Og ef svo færi að hann hlyti meirihluta atkvæða, hvernig mundi hann bregðast við?

Það er komið fram í miðtafl við stjórnarmyndun að þessu sinni. Nokkrir taflmenn eru í uppnámi en fáum mönnum, ef nokkrum, hefur verið fórnað enn sem komið er. Samt hafa sumir sagt að þeir vilji ekki hafa suma inná en sumir eru þar eigi að síður. Það eru allir mennirnir á borðinu enn.

Af og til berast fréttir af leikjafræðinni sem viðhöfð er. Einhverjir vilja sækja, tefla til sigurs, vinna skákina og setjast að völdum; ráða, stjórna. Aðrir vilja verjast, hrinda sóknum, halda jöfnu og trúa því að þeir vinni skákina ef þeir tapa henni ekki. Með öðrum orðum: Það heyrist af þingmönnum sem vilja fá að vera í stjórnarandstöðu. Vilja ekki ráða, stjórna, breyta og bæta hina ört morknandi innviði samfélagsins nema í andstöðu við þá sem ætla að reyna það. Trúa því að þeir hafi meiri áhrif til góðs í samfélaginu með því að vera í andstöðu en við stjórnvölin.

Skrýtið? Eða hvað?

Ég man ekki eftir að hafa heyrt eina einustu ræðu í kosningunum nú í haust þar sem framjóðandi sagðist vera að bjóða sig fram til stjórnarandstöðu. Ef svo hefur verið fór það farið framhjá mér í loforðaflóðinu. Kaus ég kannski í ógáti eða …