Óðagot

Það er afleit hugmynd að mynda ríkisstjórn fyrir kosningar. Jafnvel kjánaleg. Það lýsir vanþekkingu á pólitískri sögu að vita ekki að það hefur sjaldnast verið til árangurs fallið að mynda bandalög (þó að undantekningar séu á því) eða birta stjórnarsáttmála fyrir kosningar (sjá grein um það í Silfri Egils á Eyjunni í dag, 16.10.´16.).

Kjósendum er löngu ljóst að stjórnarandstöðuflokkarnir hafa unnið ágætlega saman á kjörtímabilinu. Þeim er líka ljóst – og þeir ætlast til þess – að þeir reyni hvað þeir geti til þess að koma saman ríkisstjórn eftir kosningar, fái þeir fylgi til þess. Þetta ættu Píratar að vita. Og vita það. Þess vegna er tilboð þeirra um ríkisstjórnarmyndun fyrir kosningar ánaleg sjónhverfing; kannski ætluð til þess að komast í kastljósið vegna rýnandi fylgis í skoðanakönnunum og eða til þess að koma öðrum úr því. Þetta er ekki trúverðugt innlegg í alvöru stjórnarmyndunarviðræður.

Það er flókið að mynda ríkisstjórn. Einkanlega þegar margir koma að verki, hver með sína skoðum, jafnvel þá einu réttu. Þeir sem halda að stjórnarmyndun sé andartaksverk þekkja ekki mikið til málamiðlanna. Það þarf næði til slíkra verka og tíma umfram tímaskort.

Það er tæpur hálfur mánuður þar til kosið verður. Þeir sem vita um hvað kosningabarátta snýst vita líka að þeim nauma tíma sem nú er til stefnu er betur varið í að hlusta á kjósendur, hlusta á þá og tala við þá, heldur en að spjalla við kollegana um eitthvað sem kannski gæti orð ef og þá; sama fólk og þeir hafa verið á tali við í allan vetur.