Nektin

eða: Horft til Vestmannaeyja

af Hjörleifshöfða þegar þokunni léttir

 

Eftir Véstein Lúðvíksson

Hér eru flíkur í fataskápnum

ekki margar, eiginlega

bara ein gleraugu, svo ný

að nú sést hvorki haf né land

ekki heldur haf og land –

aðeins dansandi hafland

sem hverfur í sviðið jafnharðan

Og sviðið, það er engu klætt

 

Vésteinn Lúðvíksson

(Kisan Leonardó og önnur ljóð, Mál og menning 2014)