Mínímalísk glæpasaga

Það er 18. október. Í fyrrakvöld horfði ég á sjónvarpsfréttir, sá og heyrði af sjómanni, skipstjóra á besta aldri, sem alshæmerinn hafði gleypt. Hann getur enga björg sér veitt lengur. Hann þarf hjálp við hvaðeina, allan sólarhringinn. Það er búið að senda hann út af stofnun; hann er búinn að vera þar svo lengi sem hann má. Aðstandendur vita ekki sitt rjúkandi ráð en fá þó ábendingu frá stofnuninni: Farið með hann á Bráðadeildina.

Í gærkveldi flutti sjónvarpið þær fréttir að skipstjórinn hefði fengið inni á Bráðadeildinni. Ættingjar þurftu að sitja yfir honum þann tíma sem hann var þar; það er mannekla á Bráðadeildinni og hún ekki hugsuð sem hjúkrunarheimili fyrir heilaskaðaða.

Í hádegisfréttum í dag skýrði Ríkisútvarpið frá því að nú yrði skipstjórinn fluttur hreppaflutningum til síns heimabæjar, Vestmannaeyja. En þar er engin stofnun fyrir heilabilaða. Hann verður því lagður inn á sjúkrahúsið þar. Eða elliheimili. En ættingjarnir þurfa að annast um hann; það er mannekla á sjúkrahúsinu.

Atburðarásin, framkoman við hinn sjúka og ættmenni hans, er merki um siðleysi. Saga skipstjórans lýsir því líka á átakanlegan hátt hvernig komið er fyrir heilbrigðiskerfinu í landinu; hún segir frá því hvernig það hefur verið vanrækt árum saman á meðan opinbert fé rennur til einkafyrirtækja sem rekin eru með hagnað í huga.

Í nótt eð leið las ég örsögu eftir Gyrði Elíasson. Hún er í bókinni Langbylgja, sem er meistaraverk og út kom á dögunum á vegum Dimmu. Þetta er titilsaga bókarinnar með undirheitinu mínímalísk glæpasaga 5. Sagan lifnaði í huga mér á meðan ég hlustaði á hádegisfréttirnar:

Meðan hún sneri hakkavélinni hlustaði hún á kvöldfréttirnar í útvarpinu, um manninn sem hafði verið saknað í þrjá daga. Hún hlustaði á lýsinguna á honum, hvernig hann hefði verið klæddur, háralitinn, augnlit og hæð. Hún andvarpaði, og hélt áfram að snúa sveifinni. Dökkblá jakkaföt lágu snyrtilega samanbrotin á stól við eldhúsborðið.

Heilbrigðisráðherra veit hvernig komið er fyrir heilbrigðiskerfinu. Hann er að hakka það í fars. Hann hlustar á útvarpið og heldur áfram að snúa sveifinni.