Landspítalinn há eff

Í nýrri skýrslu sem unnin var fyr­ir Sam­tök at­vinnu­lífs­ins og Sam­tök versl­un­ar og þjón­ustu er lagt til að fram­kvæmd­um við nýj­an Land­spít­ala verði frestað um 2-3 ár og hon­um fund­inn ann­ar staðar. Skýrslu­höf­und­ar telja að skynsamlegt sé að nýta frestinn til þess að  „kanna fýsi­leika nýrr­ar staðsetn­ing­ar“. Það eigi ekki að tefja málið.

Auk tafanna vilja skýrslu­höf­und­arn­ir að skoðað verði „að einka­væða rekst­ur ákveðinni þjón­ustuþátta Land­spít­al­ans eins og rann­sókna, öldrun­arþjón­ustu, þvotta­húss og eld­húss. Einnig að boðinn berði út bygg­ing og rekst­ur dag- og göngu­deilda og heilsu­gæslu­stöðvar. Þá verði sá mögu­leiki skoðaður að stofna op­in­bert hluta­fé­lag utan um bygg­ing­ar og tæki sjúkra­húss­ins sem áfram­leigði þau til þess og hugs­an­legra annarra heil­brigðisaðila.“

Þá er það ljóst: Þetta er herútboð. Það stendur til að tefja bygginu nýs Landspítala eins og unnt er svo að tími gefist til þess að hlutafélagavæða heilbrigðisþjónustuna í landinu. Sam­tök at­vinnu­lífs­ins og Sam­tök versl­un­ar og þjón­ustu telja tíma til kominn að hafa eitthvað upp úr slysförum og sjúkdómum landa sinna.

Um þetta má ærið margt segja. Hér skal þó aðeins bent á að sum bæjarfélög fóru þá leið að selja eignir sínar og leigja þær af nýjum eigendum og hlutafélagavæða aðrar líkt og nú er gerð tillaga um að gert verði við eignir Landspítalans. Reykjanesbær seldi allt sem hann átti nema klóaklagnir -það vildi enginn kaupa þær- og Helguvíkurhöfn en hún seldist ekki vegna þess að hún var ofurskuldum vafin. Þetta var gert í sparnaðar- og hagræðingarskyni með hag bæjarbúa að leiðarljósi að sagt var. Innan skamms kom í ljós að það var blekking. Nokkrir einstaklingar græddu feitt á þessu en bæjarfélagið tapaði öllu sínu og riðar nú á barmi gjaldþrots. Á þetta ber nú að líta sem víti til varnaðar.

Svo vaknar þessi spurning: Af hverju ráðast Sam­tök at­vinnu­lífs­ins og Sam­tök versl­un­ar og þjónustu ekki í byggingu alhliða sjúkrahúss, fjármagna það sjálf og reka það án afskipta hins opinbera og án þess að fá greitt frá Tryggingastofnun fyrir unnin læknaverk og hleypa sér með bravör út í samkeppni við spítala landsins? Þannig gætu ástmenn einkarekstursins sýnt fram á yfirburði hans fram yfir ríkisrekna heilbrigðisþjónustu. Yrðu stuðningsmenn frjálshyggjunnar, sem trúlega þurfa læknis við endrum og eins, ekki hamingjusamir þegar þeir fengju sendan reikning upp á 500 þúsund krónur fyrir samsvarandi aðgerð og nágranni þeirra fékk gerða á sér án teljandi útgjalda hjá vel búnum Landspítala sem rekinn væri af velviljuðu ríkisvaldi?