Lágt til lofts

 

Byssur tryggja ekki frið. Í því sambandi er þarft að hugsa til þess að hvergi er byssueign talinn meiri en í Bandaríkjunum, lögregla alvopnuð og herinn grár fyrir járnum. Eigi að síður berast fleiri fréttir þaðan en frá nokkru öðru landi um hryðjuverk almennra borgara, unglinga og lögreglumanna. Norðmenn eiga aragrúa vopna. Þrátt fyrir það gátu þeir ekki komið í veg fyrir heiftarleg fjöldamorð þar fyrir fáum árum. Og hvorki er lögregla né her í Frakklandi vopnlaus. Samt.

Byssuóðustu Íslendingarnir eru enn á ný byrjaðir að krefjast vopna handa lögreglunni. Þeir eru að nota sér ótta almennings í kjölfar manndrápanna í París á dögunum. Einn sá byssuglaðasti, Björn Bjarnason fyrrverandi menntamálaráðherra vitnar á heimasíðu sinni í grein annars ákafamanns, Snorra Magnússonar formann Landssambands lögreglumanna þar sem hann skrifaði meðal annars í Morgunblaðinu í gær, 16.01.´15  um viðhorf almennings til vopnavæðingar lögreglunnar:

„Lögreglumenn eru ekki síður þreyttir á því að þurfa sí og æ að vera að réttlæta kaup á nauðsynlegum búnaði fyrir misvitrum mönnum, sem vitna í tölvuleiki til þess að fá einhverja innsýn í mál, sem verið er að fjalla um hverju sinni,“

Og einnig þetta:

„Unnt er að grafa undan trausti í garð lögreglu á ýmsan hátt. Neyðarleg ummæli svo að ekki sé talað um viðleitni til að veikja úrræði lögreglu til að tryggja eigið öryggi og þar með annarra samrýmist ekki frumskyldu þeirra sem bjóða sig fram til að gæta hagsmuna almennings.“

Það er sannarlega rétt að það er hægt að grafa undan trausti á lögreglunni á ýmsan hátt. Þó held ég að fáum sé akkur í því. En það kemur fyrir bestu menn án þess að ástæður þess séu alltaf ljósar. Það bar nefnilega til að viðtal var haft við áðurnefndan lögreglumann í Morgunblaðinu 23. október síðast liðinn þegar umræða um byssurnar frá Noregi stóð sem hæst. Þar er haft eftir Snorra undir fyrirsögninni „Seg­ir umræðuna á villi­göt­um“:

„Það er staðreynd að þess­ar 150 byss­ur voru gjöf, Ísland borgaði ein­göngu send­ing­ar­kostnað sem ég hef ekki hug­mynd um hver var. Þar með er klár­lega verið að spara rík­is­sjóði tugi millj­óna í kostnað við end­ur­nýj­un á þeim vopn­um sem þegar eru til.“

Nú er það vitað að byssurnar voru hvorki sníkjur né gjöf. Samkvæmt undirrituðum samningi voru þær söluvara. Þær voru keyptar. Þegar upp komst var hætt við að leysa þær úr tolli og heitingar hafðar uppi um að senda þær aftur til Noregs. Það hefur víst ekki enn verið gert. Nú eru sagt að þær séu geymdar á öruggum stað. Undir vernd lögreglunnar.

Það er einhver á villigötum. Sá hinn sami grefur undan trausti á lögreglunni. Kann að vera að hann sé „misvitur“ svo vitnað sé í nefnda blaðagrein. En það er ekki alþýða manna sem þetta gerir. Hún veit sem er að byssur tryggja ekki frið og vill geta borið traust til vopnlausrar lögreglu.