Knocke out og annað eins

Það er hægt að segja að forsetinn kveðji með stæl. Og ekki annað hægt en að hrósa honum fyrir að neita Sigmundi Davíð, formanni Framsóknarflokksins og forsætisráðherra um að skrifa undir þingrofstillögu, sem hann ætlaði augljóslega að nota til þess að hóta samstarfslokknum í ríkisstjórn. Þetta voru kórrétt viðbrögð hjá forsetanum. Og ekki bara vegna ofbeldisins sem ráðherrann hugðist beita með tillöguna undirritaða í höndunum, heldur ekki síður vegna þess sem hann segir á fésbókarsíðu sinni að stjórnin, undir forystu hans, hafi ætlað „að endurskipuleggja fjármálakerfið svo að það virki í þágu almennings …“ Hann af öllum mönnum!

Stjórnin er sum sé sprungin í tætlur og forsætisráðherrann steinrotaður af forseta lýðveldisins á vígvelli sem ráðherrann hafði sjálfu helgað sér.

Til hamingju Ísland.

 

Sama þriðjudag kl. 17:25

Fyrirgefið skrifaranum. Hann fylltist ótímabærri bjartsýni um betri tíð fyrir land og lýð. Reyndin varð önnur eftir því sem dagurinn leið. Það varð ringulreið í hugum ráðamanna. Forsetinn sló annað högg, slæmdi því í sjálfan sig og krækti í sinn innri mann. Þann gamalkunna. Síðan gaf hann hinni sundurtættu ríkisstjórn leyfi til þess að skipta um föt og stóla svo að hún geti haldið áfram að ¨endurskipuleggja fjármálakerfið svo að það virki í þágu almennings …“ það er að segja í þágu þeirra sjálfra og auðstéttarinnar.