Í fjarlægum skógi
Í fjarlægum fögrum skógi
ég friðsælt rjóður veit;
þar skálfa geislar í grasi,
þar ganga hindir á beit.
Á bak við blávötn og akra
rís borgin, með þys og ljós,
en skóggyðjan felur í faðmi
friðarins hvítu rós.
Þar líður tíminn og líður, —
sem laufelskur, mildur blær.
Og yfir nöfnunum okkar
á eikinni börkur grær.
Hulda (1881-1946)
- Nú ertu (endanlega) búinn að missa það, Brynjar - 20/02/2022
- Þegar streðinu lýkur – Guðni Már (og mamma) - 03/01/2022
- Afplánunin - 02/12/2021