Húrra fyrir Bergi

Við stöndum öll í þakkarskuld við Berg Þór Ingólfsson og aðra þá sem vakið hafa upp umræðuna um uppreist æru og sýnt hafa þrek til þess að halda henni gangandi. Framtak hans virðist ætla að verða til þess að sett verði gagnlegri lög um þessi mál en gilt hafa hingað til.

Eitt af mörgu sem fram hefur komið í umræðunni varðar starfsréttindi brotamanna eftir að þeir hafa setið af sér refsidóm. Það er þörf á að ræða þetta því sjálfsagt þætti fáum eðlilegt að nýfrjáls, en dæmdur barnaníðingur, fengi að starfa með börnum þótt hann væri lærður kennari, prestur eða sjúkraliði?

Eða og,

eiga dæmdir bankaræningjar, sem aldrei hafa játað sig seka um nokkuð það sem sannað hefur verið á þá, eða beðist afsökunar á glæpum sínum, eiga þeir að fá að fást við fjármál annarra eftir að þeir hafa setið af sér refsidóma, menn, sem með gerðum sínum ollu slíkri örvæntingu að margir “skjólstæðingar” þeirra sviptu sig lífi? Þannig háttar til nú, að íslensku bankabófarnir halda uppteknum hætti. Þeir eru komnir í braskið. Og fengu meira að segja að stunda viðskipti óáreittir meðan svo hét að þeir sætu í fangelsi á Kvíabryggju. Saman, að brugga ráð og ráðslaga um það hvernig þeir gætu haft fé af okkur sem þá stundina vorum niður á bryggju en ekki inni í henni. Spurning er hvort við viljum hafa þetta svona.

Bergur Þór tók okkur í kennslustund í mannúð beinni útsendingu frá alþingisnefndarfundi. Megininntak stundarinnar var að benda okkur á  að verja hinn minnimáttar fyrir eyðileggingarmætti þeirra sem öflugri eru. Það er þörf áminning.