Hún brá sér í laumi inn bakdyra megin. Óvænt áhrif Bítlanna á stjórnmálasögu Íslands
Um það leyti sem Stefán Eiríksson sagði upp starfi sínu sem lögreglustjóri á höfuðborgarsvæðinu síðastliðið sumar vakti hann athygli á texta í lagi Bítlanna, sem enginn hafði skilið fram að því.
Lagið er She Came In Through the Bathroom Window.
Textinn hefur valdið mörgum heilabrotum, en upphafslínurnar í honum eru svona:
She came in through the bathroom window
protected by a silver spoon.
Framhaldið er jafn torskilið og upphafið, en í ljósi frétta af samskiptum lögreglustjórans og Hönnu Birnu Kristjánsdóttur innanríkisráðherra fékk það nýja og óvænta merkingu, einkum þegar við bættist þessi setning:
„So I left the police department.“
Óhætt er að segja að þessi tilvísun lögreglustjórans í Bítlalagið hafi sannfært jafnvel hina tortryggnustu um að sitthvað hafi gengið á í samskiptum hans og ráðherrans. Öllum – líka umboðsmanni alþingis – var ljóst að tilefni var til þess að fylgja vísbendingum eftir.
Ekki síst var það vísun í silfurskeiðina sem kveikti hugrenningatengsl, en báðir forystumenn ríkisstjórnarinnar falla undir þá almennu skilgreiningu að hafa fæðst með silfurskeið í munni. Tengslin við Bjarna Benediktsson og Silfurskeiðina, stuðningsmannalið Stjörnunnar í Garðabæ, eru enn sterkari.
Herðubreið býr að einu íslensku þýðingunni sem þekkt er á texta Bítlanna, og sú var gerð löngu áður en umboðsmaður alþingis skilaði áliti sínu í gær. Textarnir tveir birtast hér, og dæmir hver og einn um líkindin.
———-
She came in through the bathroom window
Protected by a silver spoon
But now she sucks her thumb and wanders
By the banks of her own lagoon
Didn’t anybody tell her?
Didn’t anybody see?
Sunday’s on the phone to Monday
Tuesday’s on the phone to me
She said she’d always been a dancer
She worked at 15 clubs a day
And though she thought I knew the answer
Well I knew what I could not say
And so I quit the police department
Got myself a steady job
And though she tried her best to help me
She could steal but she could not rob
———-
Þýðingin er ort í orðastað Stefáns Eiríkssonar:
Hún brá sér í laumi inn bakdyra megin
og brýndi til varnar sér silfurskeið.
Í nepjunni skröltir hún nú sína eigin
nöturlegu og dimmu leið.
Hugsaði enginn sem hún réð þar?
Hver var svo dæmalaus álfur?
Framtíðin hringdi, en fékk ekki svar,
fremur en nútíminn sjálfur.
Eitt sinn var talin í bransanum best,
betri í að tala en listinni að þegja.
Á örlagastundu þó veittist mér verst,
að vitna um það sem mér bar að segja.
Því lagði ég frá mér löggubúning
og leitaði vistar þótt kaup væri hálft.
Að venju þá tók hún sitt tvist og snúning,
en tók ekki frá mér mannorðið sjálft.
