Hringlandi

Eitt einkenni gelgjunnar er hringlandaháttur; hún á bágt með að halda sig að verki hvort sem hún þarf að sinna því með huga eða hönd. Oftast vex maðurinn upp úr gelgjuskeiðinu við aukinn þroska. Þá eflist staðfesta. Ef hann þroskast hægt og illa er vísast að hringlandi einkenni störf hans fram eftir árum.

Forsætisráðherra landsins er hverflyndur maður. Hann á oft erfitt með að halda sig við vinnu; það hefur gerst aftur og aftur að hann skrópar á þingfundum þar sem fjallað er um framtíð lands og þjóðar. Þá er hann að gæla við lund sína, maula kökur, friða eitt og annað, veita styrki eða rífa upp gömul þrætumál og kasta þeim fram.

Nú, þegar vika er liðin af árinu, er vitað að í seinni tíma sögu okkar hafa aldrei verið jafn margir ungir öryrkjar í landinu og skráðir voru á síðasta ári. Aldrei hefur jafn stór hópur ungs, vel menntaðs fólks, verið atvinnulaus hér heima og nú. Þetta fólk er að fara burt af landinu. Á sama tíma stendur til að flytja verkafólk til landsins í hundraðatali svo að hægt sé að dæla hagvexti auðhyggjunnar með sem minnstum tilkostnaði í nýju bóluna sem vex fyrir blindum augum okkar.

Og hvað gerir forsætisráðherrann þá? Kynnir hann fyrir þjóðinni hugmyndir um það hvernig bergðast eigi við vanda og vá? Nei. Hann rýkur burt úr vinnunni, rífur sig upp á hárinu og þenur sig upp í hástert yfir skipulagi miðborgarinnar; þenur gúl við borgarstjóra um það hvað megi kalla fagurt og hvað ekki.

Tilvera gelgjunnar snýst um það, meðvitað og ómeðvitað, að gera sér sjálfsmynd, átta sig á henni, sætta sig við hana, styrkja hana. Oftast lýkur gelgjuskeiði milli tektar og tvítugs. Til eru þó dæmi þess að saman nái gelgjuskeið og grái fiðringurinn.