Haustsól

Ég hélt það myndi hausta;
hélt að núna biði
húmið milda, hljóða
með hugarró og friði.

En lífsins birta er brögðótt
með bros um glettna hvarma;
rökkrið reynist vafið
roðagylltum bjarma.

Og upp rís sól sem áður
yl og ljós að færa.
Á heiðum himni ljómar
haustsólin mín skæra.

Davíð Þór Jónsson (frumflutt við skírn dóttur hans í gær, 26. mars 2016)