Gáski

Það er ljóst að gáski hefur gripið mann og annan í hinni rysjóttu tíð liðinna daga og vikna. Björn Bjarnason, talsmaður hernaðarhyggju gerir athyglisverða tilraun til þess að vera skemmtilegur og skrifar í því skyni pistil um herstöðvaandstæðinga og peningaþvætti. Guðmundur Steingrímsson, fyrrverandi alþingismaðaur skrifar grein um traust í Fréttablaðið. Eftir þokukennda greiningu á trausti og vantrausti virðist hann komast að þeirri niðurstöðu að “mjög miklu fé og tíma sé varið í óþarfa” við að siðbæta stjórnmálin og stjórnsýsluna eins og áformað er að gera.

Gáski Héraðsdóms Reykjaness er slíkur að hann verður dramatískur. Um er að ræða dómi frá því á föstudag; ákæruvaldið gegn (N. N.) “fyrir brot gegn valdstjórninni, með því að hafa aðfaranótt laugardagsins 1. júlí 2017, við N1 hjólbarða-, smur- og bílaþjónustu, Reykjavíkurvegi 56, í Hafnarfirði, bitið í vinstra handarbak lögreglumannsins A og hótað honum og lögreglumanninum B, þar sem þau voru við skyldustörf, lífláti, með þeim afleiðingum að A hlaut vægan roða yfir beini á vinstri hendi og punktblæðingu.”

Það er ekki ósennilegt að þessi uppgötvun saksóknara um tengsl orða, útbrota og blóðrennslis, geti leitt til framfara í læknisfræði, því hingað til hefur afar fátt, ef nokkuð, verið vitað um áhrif heitinga á  roða yfir beini á vinstri hendi og punktblæðingu. Myndhverfingarnar í texta ákæruvaldsins eru og hrífandi, setningaskipan einstök og orðaröð með fádæmum, og ætti höfundur skilið að verða tilnefndur til verðlaunanna.

Vonandi vita þessi þrjú dæmi um galsa alvörumanna á gleðilega umræðu í haust og vetur