Framsókn

Í hinni ágætu netorðabók Snörunni segir svo meðal annars um orðið framsókn:

fram|sókn kvk það að sækja fram/ viðleitni sem beinist í framfaraátt/ framrás, sókn; framför, þróun

Framsókn sérnafn, (gælunafn) Framsóknarflokkur

Við höfum hreyfingu starfandi með þessu gælunafni, Íslendingar. Framsóknarflokkinn. Þetta er mikið nafn. Það vekur vonir um bjarta framtíð. Það er því ekki nema sanngjarnt að horfa til verka þeirra sem ráða honum til þess að vita hversu framsæknir þeir eru.

Í atvinnumálum telja þeir framtíð ungs fólks svo ágæta við störf í áburðarverkssmiðjum að þeir hafa flutt þingsályktunartillögu um að reisa að minnsta kosti eina slíka. Þeir æskumenn og konur sem þar fá ekki vinnu kæmust hugsanlega til starfa í áveri við Húnaflóa sem formaður Framsóknarflokksins vill koma þar á kopp við opið haf. Æskunni, framtíðinni, vilja þeir hola niður í „ódýru húsnæði“, sem byggja á í stórum stíl, og segist félagsmálaráðherra flokksins ætla að beita sér fyrir breytingu á byggingarreglugerðum (draga úr óhóflegum gæðakröfum) svo að hægt sé að hrófla því upp. Í utanríkismálum leggja þeir höfuðáherslu á að einangra okkur frá útlendingum á þeim forsendum að þeir séu óverðugir, borði eitrað kjöt og eldi við „óhreint rafmagn“.

Þessi stutta samantekt leiðir hugann að því sem Kaninn kallar mindfucking og snýst um að afskræma tungumálið; breyta merkingu orða og hugtaka; slík afbökun gerir heilaþvott léttari. Tilgangurinn er að brengla veruleikaskyn fólks. Markvisst. Gera því ófært að mynda sé vel grundaða skoðun. Vonandi sjá kjósendur hverslags öfugmæli það er að kalla flokk með framantalin stefnumið Framsókn, flokk sem í reynd er veruleikafyrtur, þjóðrembdur íhaldsflokkur.