Frammararnir 25

Sameinaðir framsóknarmenn fjögurra flokka, tuttugu og fimm talsins, hafa lagt fram þingsályktun þar sem þetta orðalag er að finna: „Öll skynsamleg rök hníga því í þá átt að halda flugvellinum og miðstöð innanlandsflugs í Vatnsmýrinni“.

Samkvæmt þessari greiningu er ég óskynsamur. Það er meira að segja svo illa komið fyrir mér að ég vil ekki aðeins flugvöllinn burt úr Vatnsmýrinni heldur er ég einnig andvígur þeim einsleitu kassabyggingum og beinlínubrautum sem ætlunin er að setja þar niður. Ég vil ævintýri úti í mýri; hvers konar veit ég ekki, en ævintýri ættu það að vera.

Framsóknarmönnunum 25 hefur ekki tekist að leiða flugvallarmálið til lykta á undangengnum árum þrátt fyrir skynsemi sína, völd og áhrif. Til þess að breiða yfir vanmáttinn reyna þeir nú að telja okkur, vitleysingunum, trú um að málið verði ekki leyst nema með þátttöku okkar og vilja láta fara fram ráðgefandi þjóðaratkvæðagreiðslu um málið. Við megum segja já eða nei. Hvað þeir ætla að gera með ráðgjöfina fylgir ekki með í ályktun þeirra.

Við óskynsamir, sem höfum fylgst með þessu máli árum saman, munum að um það hefur verið kosið áður, það hafa verið gerðir samningar um einstaka þætti þess, það hafa verið samdar greinargerðir og nú síðast, fyrir fáum mánuðum, var lögð fram viðmikil skýrsla um það, sem við, hinir óskynsömu, minnumst ekki að hafi verið tekin til alvarlegrar umræðu á alþingi.

Að sínum hætti höfða framsóknarmennirnir 25 til okkar lægstu hvata í málflutningi sínum: Skrifa um sjúkraflutninga, dauðastundarinnar, þegar mínútur greina á milli lífs og dauða, þar sem öllu ræður að geta lent sem næst sjúkrahúsi og þess vegna megi ekki flytja völlinn úr mýrinni. Þeir tala eins og þeir hafi aldrei heyrt um þyrlur sem geta lent nánast hvar sem vera skal, bæði til þess að ná í sjúkling og koma honum undir læknishendur; þeir hafa að minnsta kosti ekki rætt á þinginu að þyrluvæða sjúkraflugið. Líklega þykir þeim sem „öll skynsamleg rök“ hnígi að því að ræða það ekki, hvað þá að hrinda því í framkvæmd.

Væri völlurinn annars staðar þá er svo langt í bæinn þar sem erindin bíða, segja hinir sameinuðu framsóknarmenn vegna þess að þeir hafa ekki hugmyndaflug til þess að sjá fyrir sér að hægt er að bæta þar úr með mörgum hætti. Í stað þess nýta þeir sér lágkúruna; að það sé svo þægilegt fyrir landsbyggðarfólk að geta lent í miðri höfuðborginni og rölt sig þaðan til erinda sinna. En Sigga Páls á Borðeyri, sem vill helst ekki ferðast um grotnandi þjóðvegi landsins, þarf að fara til Ísafjarðar, Sauðárkróks eða Akureyrar til þess að fá öruggt flug til Reykjavíkur að heimsækja dóttur sína sem býr við Fjóluhlíð í Hafnarfirði. Og hún röltir ekki þangað neðan úr Vatnsmýri. Þeir geta hins vegar lallað til erinda sinna framsóknarmennirnir sem eru að koma úr vísitasíu í kjördæmin og sveitarstjórnarmennirnir sem ætla á fund í ráðuneyti.

Það er stjórnkerfinu öllu til skammar að hafa ekki leyst flugvallarmálið fyrir löngu. Það er að vísu margþætt og flókið en til þess að leysa flókin mál eru menn ráðnir og kjörnir til starfa. Fyrir okkar hönd, hinna óskynsömu. Flugvöllur í miðbænum er ekki undir neinum kringumstæðum einfalt já eða nei mál eins og framsóknarmenn skynseminnar halda fram.

Ég var bæði sár og reiður þegar ég sá nöfn frammaranna 25. Þannig á sig kominn mundi skynsamur maður ekki skrifa grein. En ég má það þar sem ég hef fengið þinglegan stimpil um greinarstig mitt. Þess vegna fullyrði ég að ástæðan fyrir því að framsóknarmennirnir séu að vekja upp umræðu um flugvallarmálið svona skömmu fyrir þingkosningar sé til þess að fela málefnaþurð þeirra og getuleysi við stjórn landsins.

Og til þess að bíta höfuðið af skömminni lýk ég skrifunum með því að varpa einni já/nei spurningu til frammarana 25: Ætlið þið að biðjast afsökunar þegar og ef flugvél hrapar ofan í höfuðborgina?