trusted online casino malaysia
Ritstjóri Herðubreiðar 17/12/2018

Forritið

Karl Th. Birgisson skrifar

Þegar Sigmundur Davíð Gunnlaugsson er staðinn að ósannindum, rangfærslum og útúrsnúningum má skrifa viðbrögðin eftir litlu forriti. Hér eru nokkrir staksteinar:

– Nei, þetta er ekki rétt. [Spinna svo upp á staðnum fyrstu lygarnar sem honum koma í hug. Hæ, Wintris.]

– Jafnvel þótt þetta væri með einhverju lagi hugsanlega rétt, þá er þetta fram komið að undirlagi óvina minna. Þeir eru víða, sérstaklega á fjölmiðlum. Ekki síður alþjóðlegum fjölmiðlum. En með því er ég alls ekki að segja að þetta sé rétt. Í flestum meginatriðum.

– Nú þegar í ljós hefur komið að óvinum mínum hefur tekizt að setja mig í óþægilegt ljós, vegna ummæla sem sett voru fram í flýti, ógáti eða jafnvel vegna ólöglegrar upptöku, þá hlýt ég að benda á að fjölmargir aðrir hafa sagt ótalmargt verra. Mér líður samt mjög illa og biðst afsökunar ef einhverjum öðrum líður illa líka.

– Nú þegar í ljós hefur komið að við flokksbræður höfum talað fjálglega um að r**a Lilju Alfreðsdóttur, gert grín að Freyju Haraldsdóttur með sela-, stóla- eða reiðhjólahljóðum og ráðgert hvernig loka megi sendiherradíl fyrir Gunnar Braga, þá skammast ég mín auðvitað. En fólk hefur líka gert mjög ljótt grín að mér. Hvernig upplifun haldiði að það sé? Vitið þið hvað það er sárt?

– Nú þegar fyrrverandi samstarfskona mín og núverandi vinur minn hefur kallað mig ofbeldismann og ekki í húsum hæfan innan um eðlilegt fólk, þá er ég eiginlega niðurbrotinn maður. Ég veit ekki um neinn sem hefur þurft að þola slíka meðferð.

– Ég er viss um, blátt áfram alveg handviss um, að ef einhver annar en ég hefði hagað sér svona, þá hefði enginn sagt neitt. Eða í mesta lagi umlað eitthvað. Þannig eru nú íslenzkir fjölmiðlar. Og náttúrlega alþjóðlegir líka. Við þekkjum það. Mjög víða.

– Í ljósi þess sem að ofan er rakið íhuga ég nú alvarlega að leita réttar míns vegna miska sem ég hef orðið fyrir vegna ólöglegs athæfis. Það getur hver og einn sett sig í mín spor. Enginn vill verða fyrir svo tilefnislausri og fordæmalausri árás á einkalíf sitt. Er ekki nóg komið? Við höfum öll þurft að þola alltof mikið. Hvers konar samfélag viljum við eiginlega vera?

– [Í næsta viðtali:] Hvers lags spurning er nú þetta? Þetta er fyrir löngu útrætt mál. Ég hef gert grein fyrir öllu því sem snertir þetta mál, rakið það í smáatriðum, beðizt afsökunar á tímabundnu dómgreindarleysi, en líka bent á að við, sem fjölmiðlar vilja af einhverjum ástæðum alltaf hafa til umfjöllunar, höfum sætt miklum mun verri meðferð en allir hinir, sem hafa gert hið sama. Hvers vegna er það ekki umfjöllunarefni? Hvað gengur fjölmiðlum til? Er það ekki rannsóknarefni?

(Myndbandið hér að neðan er alveg óskylt efni greinarinnar.)

1,600