Fjöldi tekjulágra á leigumarkaði þrefaldast og leigan hækkar. Þeir sem keyptu fyrir 20 árum fá fé úr ríkissjóði

Nýjar tölur Hagstofunnar sýna ekki einungis að leigjendum hefur fjölgað mjög á húsnæðismarkaði, úr um 15 prósentum í um 25 prósent síðan 2007.

Fjölgunin hefur verið þreföld í tekjulægsta hópnum, úr 9,5 prósentum í næstum 29 prósent. Það er næstum þriðja hvert heimili.

Enn frekar hækkaði hlutfallið á meðal heimila einhleypra með eitt eða fleiri börn – væntanlega kvenna frekar en karla – „sem er meiri aukning en mælist fyrir aðrar heimilisgerðir,“ eins og segir í greinargerð Hagstofunnar.

Um leið hækkar húsnæðis- og leiguverð um allt höfuðborgarsvæðið.

Helgi Hjörvar spurði í gær Bjarna Benediktsson fjármála- og efnahagsráðherra um þessar staðreyndir og hvað liði boðuðum viðbrögðum ríkisstjórnarinnar við stöðunni á húsnæðismarkaðnum.

Bjarni vísaði almennt til  félagsmálaráðherra, en kvaðst telja að vandann mætti rekja til „framboðs og eftirspurnar“ á markaði og sagði að borgaryfirvöld í Reykjavík hefðu ekki tryggt nægt lóðaframboð til nýbygginga.

Í Kópavogi og Garðabæ hefðu hins vegar verið byggð mörg fjölbýlishús.

Hann ítrekaði jafnframt þá stefnu ríkisstjórnarinnar að niðurgreiða skuldir þeirra sem búa í eigin húsnæði, óháð skulda- og eignastöðu.

Samkvæmt tillögum ríkissstjórnarinnar mun fólk sem keypti húsnæði í bestu hverfum Reykjavíkur frá 1995 og tók verðtryggð lán fá niðurgreiðslu úr ríkissjóði, jafnvel þótt húsnæðið hafi hækkað miklu meira í verði en sem nemur hækkun lánanna sem tekin voru til að kaupa það.

Magnús Halldórsson varpar þessum spurningum fram í Kjarnanum:

„Getur verið að tekjulága fólkið á leigumarkaði þurfi kannski meira á aðstoð að halda en margir þeirra sem munu geta fengið fé úr ríkissjóði, og skulda jafnvel langt innan við 50 prósent af virði eignar sinnar? Getur verið að skuldaleiðréttingin svonefnda sé tóm della sem hjálpi ekki þeim sem þurfa hjálp? Getur verið að aðrir, til dæmis langveik börn, aðstandendur þeirra og margir þeirra sem reiða sig á velferðarstofnanir eins og Tryggingarstofnun ríkisins, þurfi miklu meira á fénu að halda heldur en stóreignafólk sem mun geta fengið fé úr ríkissjóði?

Staðreyndir og hagtölur benda til þess að peningagjafirnar úr ríkissjóði, sem Bjarni og Sigmundur Davíð bera mesta ábyrgð á, séu glórulaust rugl.“