Fjárhirðarnir voru testósteróngaurar sinna tíma. Séra Davíð Þór Jónsson varpar ljósi á jólaguðspjallið

Við þurfum ekkert að velta fyrir okkur hvaða áhrif það hefur á fólk að vera í þeirri félagslegu stöðu sem fjárhirðar í Palestínu voru í á fyrstu öld okkar tímatals. Því miður.

Þannig skrifar séra Davíð Þór Jónsson í jólaprédikun sinni sem birtist í Herðubreið.

Jólin varpa margvíslegum sannleika yfir líf okkar, eins og Davíð rekur í texta sínum.

Prédikun Davíðs er kristin að formi til, en Herðubreið mælir með lestri hennar vegna erindis hennar við samtímann. Til dæmis:

„Á dögum Jesú frá Nasaret voru fjárhirðar lægsta stétt samfélagsins. Fjárhirðar urðu aðeins þeir sem enga almennilega vinnu fengu. Fjárhirðar voru álitnir óheiðarlegir lygarar og þjófar. […]

Ekkert af þessu kom þó í veg fyrir að prestarnir, farísearnir og hitt fína fólkið nyti afurðanna. Þau voru kannski of fín til að umgangast fjárhirða, en þau voru ekki of fín til að snæða lambakjöt. Þetta er kallað hræsni. Rétt eins og nú á dögum þegar við fordæmum barnaþrælkun hörðum orðum en kaupum okkur svo ódýrustu flíkina í erlendu stórversluninni án þess að velta fyrir okkur upprunalandinu eða ástæðum þess að flíkin getur verið svona ódýr. […]

Hvernig skyldi kúltúr fjárhirðanna hafa verið? Skyldu þeir sín á milli hafa rökrætt af skynsemi og yfirvegun hve þeim sárnaði og sveið hið samfélagslega óréttlæti sem þeir urðu fyrir barðinu á eða skyldu þeir hafa verið meira fyrir að stæra sig af afrekum sínum á sviði ýmiss konar óheiðarleika og uppátækja? Hvort ætli sé líklegra að þeir hafi myndað óheflað testósterónsamfélag ómenntaðra karla sem breiddu yfir vanmátt sinn með mannalátum – eins og við þekkjum enn í dag hjá svipuðum hópum – eða verið blíðir, næmir, tilfinningaríkir og skilningsríkir einlægir sálufélagar hver annars?“

Messa séra Davíðs Þórs er hér til hliðar.