Evrópa

Þar sem íkornar una sér í greinum

meðan elgir bíta sáttir gras,

þar sem eimreiðir áfram bruna á teinum,

þar sem ekkert kostar hvítvínsglas…

 

Ég sötra vín og sólin skín

og sættir mannhópa.

Og indæl sýn er álfan mín,

sú aldna Evrópa!

 

Hún er seig alltaf sama hvað á dynur,

okkar sundurleita Evrópa

 

Hér um jarðir er ansi margt af álfum

sem að eiga sér á korti stað.

Hér er ein þeirra undir okkur sjálfum,

lönd þó einstök skilji hafið að.

 

Ég erfi fátt, tek allt í sátt

og engan úthrópa.

Við fögnum dátt og horfum hátt

því hér er Evrópa!

 

Hún er seig alltaf sama hvað á dynur,

okkar sundurleita Evrópa

 

Allar deilur er oftast hægt að möndla,

binda enda á landamæraþras,

því við óvini yfirleitt má höndla,

svo má alltaf fá sér hvítvínsglas.

 

Ég gígju kný, gef fjasi frí

og fýlu og ofstopa.

Og þjóðin mýmörg er’enni’ í:

það uppsker Evrópa.

 

Hún er seig alltaf sama hvað á dynur

okkar sameinaða Evrópa.

 

Hljómsveitin Spaðar (með sínu lagi)