Er Ísland að guggna á stuðningi sínum við alþjóðalög? Freki kallinn sækir í sig veðrið

Ísland hefur líklega tekið þátt í yfir hundrað viðskiptaþvingunum af ýmsu tagi, að sögn forsætisráðherra.

„Munurinn er bara sá að í þessu tilviki var um að ræða land sem við eigum í verulegum viðskiptum við,“ sagði ráðherrann viðtali á Bylgjunni í morgun og vísaði þar til viðskiptaþvingana gegn Rússlandi. Þess vegna sé rétt að endurmeta þátttöku Íslands í þeim aðgerðum.

Af máli ráðherrans má ráða að eðlilegt sé að Ísland taki þátt í alþjóðlegum aðgerðum bandalagsþjóða svo fremi að það kosti landið ekki neitt.

Þórður Snær Júlíusson, ritstjóri Kjarnans, upplýsir í grein í blaðinu í dag að hugsanlegur kostnaður útgerðarinnar vegna gagnaðgerða Rússa sé brot af hundraða milljarða hagnaði hennar síðustu ár. Svo geti einnig farið, að kostnaðurinn verði enginn. Þórður bætir við:

„Örríki eins og við þarf að treysta á samstarf við önnur ríki sem byggja á sama grunni á vettvangi alþjóðlegra samvinnustofnana. Slíkt samstarf þarf til að tryggja öryggi okkar, lifnaðarhætti og viðskiptahagsmuni.

Nú er þrýstingur á að breyta þessari afstöðu vegna skammtímahagsmuna einnar atvinnugreinar, að mestu í eigu örfárra mjög frekra einstaklinga sem, líkt og utanríkisráðherra sagði svo ágætlega, hugsa bara um næsta ársreikning.

Það er beinlínis þjóðarhagur að standa fast á því að hvika hvergi frá stuðningi okkar við aðgerðir gegn Rússum. Sú afstaða snýst ekki bara að taka siðferðislega afstöðu með mannréttindum og fullveldi sjálfstæðra þjóða. Hún snýst ekki bara um sögulega þátttöku í vestrænu varnarsamstarfi. Hún snýst ekki bara um réttlæti. Hún snýst líka um getu okkar sem samfélags til að standa upp í hárinu á freku köllunum sem fara með auðlindina okkar og heimta að við séum til fyrir þá, frekar en að atvinnuvegur þeirra sé til fyrir okkur. Allt of oft hafa þeir fengið að öskra sitt í gegn, með stuðningi pólitískra afla. Jafnvel þótt að LÍÚ hafi skipt um nafn og sett fýldan Friðrik á hliðarlínuna fyrir blíðan og nútímalegan Kolbein þá má ekki gleyma því að sömu hagsmunir standa þarna að baki.

Við verðum að standa fast í lappirnar. Annars getum við flutt kennitölu íslenska ríkisins til SFS, hins nýja LÍÚ, líkt og forysta Sjálfstæðisflokksins virðist þegar vera búin að gera. Og um leið kvatt stöðu okkar og starf í alþjóðasamfélaginu.“