Er ekki kominn tími til að tengja?

Hvað myndi mér þykja um sjálfan mig ef ég áttaði mig á því að ég væri dögum saman að vasast í einu og öðru sem mér kemur lítið sem ekkert við og vanrækti þvínæst allt sem mér bæri að gera? Hvaða hug bæru mínir nánustu til mín?

Ef ég sæti svo heima og tæki upp á því að rífast við þulinn sem væri að lesa fréttir í útvarpið eða setti saman grein þar sem ég ásakaði sjálfan mig fyrir glópsku af margri sort, fengi hana birta í blöðum og úrdrátt í útvarpi og sjónvarpi, hvað þætti mér um uppátækið þegar það kæmi fyrir augu mín og eyru? Hvað væru mínir nánustu farnir að halda um mig?

Ef ég svo ofan í kaupin tæki sjálfsmynd af mér skælbrosandi með landlausa öreiga í bakgrunni, sendi hana til birtingar á veraldarvefnum og gerði grín að fátækt þeirra sem væru með mér á myndinni, hvaða ályktun mundi ég draga af þessu ef ég kæmist til sjálfs mín? Til hvaða ráða myndi vinir mínir og vanda menn grípa til þess að forða mér undan sjálfum mér?

Svörin við þessum spurningum liggja í augum uppi; mér yrði komið undir læknishendur. Og margt yrði frá mér tekið meðan þessi gállinn væri á mér. Það er ljóst. Og enginn maður með heilli há myndi fela mér erindrekstur fyrir sig.