Ég sá tunglið rísa hægt í gegnum rúðuna
Eftir Kristian Guttesen
Kannski er ég farþegi í lest,
þegar ég kom hingað inn var mér úthlutað sæti
en ég gætti þess samt að velja það, ég vildi
sitja á besta stað.
Ég fylgist með hinum farþegunum og án þess
að leiða hugann að því dæmi ég þau hvert af öðru.
Þannig lifi ég af.
Tvístraðar hugsanir.
Sjálfsagt gæti ég þeytt lestinni af sporinu,
út í einhvern afkima – þar sem guð grætur
með grátendum.
Meðfram teinunum lágu bæklingar, úrklippur,
leifar af hugmyndum sem fuku um í golunni,
líkt og rusl sem safnast upp á götum borgarinnar
eftir skemmtanahald um helgar.
Ég sá rautt tunglið rísa upp úr skóginum og
þúsundir stjarna skína. Nóttin hafði gránað.
(Úr Höndum morðingjans, Deus, 2016)
Latest posts by Ritstjóri Herðubreiðar (see all)
- Nú ertu (endanlega) búinn að missa það, Brynjar - 20/02/2022
- Þegar streðinu lýkur – Guðni Már (og mamma) - 03/01/2022
- Afplánunin - 02/12/2021
