Björtsýni

Í gær var miðvikudagur, 11.01.´17. Hann stóð undir þeirri einkunn sem honum var gefin í fornum alþýðukveðskap; miðvikudagur til mæðu. Fluttar voru andlausar fréttir af stjórnarskiptunum þar sem hugmyndaleysi fréttamanna opinberaðist í spurningunni „Hvernig leggst þetta í þig“, sem þeir lögðu fyrir hvern verðandi ráðherra á fætur öðrum eins og búast mætti við óvæntu svari líkt og „Alveg ferlega illa“, eða „Fjandinn hafði það, ég er með ónot innanum mig allan yfir þessu“.

En auðvitað leist öllum nýliðunum vel á nýja djobbið og töldu ögrandi verkefni framundan, nema menntamálaráðherrann, sem í svari sínu brúkaði afleitasta og mest notaða orðið yfir það sem freistandi er að ráðast í: „Ég hef alltaf verið hrifinn af nýjum áskorunum,“ sagði hann án þess að geispa, og bætti því við að hann hygðist „beita sér að“ því að standa vörð um menninguna. En þegar hann var spurður nánar út í verkin framundan svaraði hann í anda síns þjóðkunna verkleysis: „Slökum aðeins á. Ég ætla að ganga til stofu og taka við embætti og svo spái ég í framtíðina.“

En fimmtudagurinn er betri en miðvikudagur samkvæmt þjóðkvæðinu; hann er til frægðar og byrjaði á jákvæðum nótum hjá mér. Fyrsta ávarp dagsins hljóðaði svona: „Sjáðu þessa fyrirsögn hér í Mogganum: Guðfræðingar fá brauð. Er þetta ekki fallegt?“

Þetta létti lund og ekki síður forsíðumyndin á sama blaði: Nýja ríkisstjórnin á tröppunum á Bessastöðum og Guðlaugur Þór með sama lit á vörunum og Björt Ólafsdóttir. „Hann hefur lánað henni varalitinn sinn,“ sagði maðurinn sem bent hafði mér á brauðið prestanna. Svo fletti gleðigjafinn blaðinu og benti á fyrirsögn: Konur fái „hörðu málin“. Þorgerður Katrín einn höfunda slíkrar stefnu. „Um merkinguna vil ég ekki að tjá mig. Hún er að minnsta kosti tvíræð,“ sagði maðurinn og lokaði blaðinu.

Atarna var drjúgur skammtur af gleði á morgni dags svo að ég kenndi „Björtsýni“ sem er nýyrði og fyrirsögn á grein eftir Haukur Viðar Alfreðsson, en hana er að finna á Kjarnanum.  Gott og gagnsætt orð, Björtsýni með stórum staf en yrði líklega að vera í tvennu lagi ef það væri skrifað með litlum.

Og akkúrat núna baðar Skarðsheiðin sig í sólarljóma, mjallahvít.