Bárðarbunga

Eftir Kolbein Óttarsson Proppé

Bungan er ólgandi, brjótast vill út

breiðan af ísnum, hún hrekkur í kút

drunur sem sjávarins dynjandi nið

drynja á hlustum sem fara á ið.

 

Kvikan hún streymir og stefnir beint upp

stynjandi breiðist um fjallsbrjóst og hupp.

Seðja vill þrá sína, þrýstir sér leið,

þrumand´af ánægju, gatan er greið.

 

Þrýstingur magnast er stynjandi storð

stamandi reynir að mynda sín orð,

skjálftanna hrinurnar skell´enni á

skynjunin einbeitt, því brátt mun hún fá

 

bungunnar vökva sem væta mun grund

vætla um galopnar gjótur um stund.

Slaknar á spennu er fjall öðlast fró

friðurinn ríkir og kvikan er ró.

Kolbeinn Óttarsson Proppé