Ástarleikir

 

„Gjörðu svo vel, elskan,“ hefði Páll Jóhann Pálsson þingmaður Framsóknarflokksins getað sagt við konuna sína þegar hann fékk henni upp í hendur 50 miljón króna veiðiheimild á makríl. En við fjölmiðla sagði hann sannanlega eftir að frumvarp, sem hann hafði unnið að í atvinnumálanefnd var lagt fram af sjávarútvegsráðherra: „Nei, ég tel mig ekki vanhæfan. Ég tel mig hafa það mikla þekkingu á sjávarútvegi að ég geti tjáð mig um málið í þinginu.“

 

Þessi klíkukarl er ekki sá eini í stjórnarliðinu sem hlúir að elskunni sinni. Dýrasti þingmaður landsins, Guðlaugur Þór Þórðarson (aðal)ritari Sjálfstæðisflokksins átti stórleik í ástarmálum fyrir réttum mánuði þegar hann óð í fjölmiðla og tilkynnti að hann hygðist leggja fram frumvarp sem miðar að því að blandaðar bardagaíþróttir, eða MMA, verði leyfðar hér á landi, en þær eru bannaðar eins og kunnugt er; menn æfa íþróttina en þurfa að fara út fyrir landsteina til að keppa, segir í frétta á Vísi. is að kveldi 25. mars. Skilja mátti á (aðal)ritaranum að þingmenn margra flokka flyttu málið með honum, sjálfsagt af yfirvegaðri þekkingu á orsök og afleiðingu.

Aðferð Guðlaugs við að hrinda málinu úr vör er athyglisverð: Hann fer fram á það að menntamálaráðherra leggi fram skýrslu um það hvernig staðið var að umræðu í Svíþjóð. Í kjölfar þessa, hvert sem svarið verður, segist (aðal)ritarinn ætla að leggja fram frumvarp sem gengur út á að þessi tegund bardagaíþrótta verði leyfð á Íslandi.

MMA er blóðug bardagaíþrótt. Um mannræktarlegt gildi hennar verður ekkert sagt hér. Hinsvegar skal bent á eftirfarandi: Fyrirtæki er nefnt Hreyfing. Það er einkahlutafélag og rekur meðal annars líkamsræktarstöð. Þar fer fram kennsla í MMA. Og menn tilbúnir að sýna færni sína opinberlega þegar leyfi fæst. Framkvæmdastjóri er Ágústa Johnson.

Samkvæmt vef alþingis hefur þingmaðurinn Guðlaugur Þór engra hagsmuna að gæta utan þings sem reglur þingsins „taka til“ eins og það er orðað á vefnum. Eiginkona (aðal)ritarans er Ágústa Johnson, framkvæmdastjóri Hreyfingar.

Guðlaugur Þór taldi í úthlaupi sínu í mars að það væri gott fyrir ferðamannaiðnaðinn að leyfa hina blóðugu bardagaíþrótt. „Gjörðu svo vel, elskan,“ hefði hann getað sagt við konuna þegar hann sýndi henni frumvarpsdrögin og æft um leið framsögn á þeim orðum sem hann lét falla við fjölmiðla  „Við gætum, svo dæmi er tekið, stefnt að slíkum bardögum þegar ferðamannastraumur er minni.“