Alltaf á leiðinni

Undanfarnar vikur hefur utanríkisráðherra fundað með hernaðaryfirvölum Bandaríkjanna um aukin umsvif bandaríska hersins á Keflavíkurflugvelli. Þetta er hagsmunamál hergagnaframleiðenda og hugðarefni hinna hræddu. Með aðstöðu í Keflavík ætlar Kaninn að fylgjast með Rússunum sem hrella alla sæmilega Íslendinga frá ystu nesjum og upp í Fljótshlíð. Allt er þetta gert með vísan í varnarsamninginn við Bandaríkin sem gerður var 1951 og undir því yfirskyni að verið sé að vernda Ísland sem sé mikilvægasti hlekkurinn í öryggiskeðju Nató á Atlantshafinu.

Athyglisverða málsgrein er að finna í fréttatilkynningu vegna þessa, en þar segir: Engar viðræður hafa farið fram um fasta viðveru bandaríska hersins á Íslandi og engar óskir lagðar fram þar að lútandi. Það er kunn aðferð um allan heim að nefna það sem ekki er gert einmitt þegar búið er að gera það.

Björn Bjarnason, nýbúi í Fljótshlíðinni fjallar um þessi mál í netdagbók sinni síðasta fimmtudag, 25.02.´16. Hann vitnar í  „Affarsgrein“ sem hann hafði lesið. Þar skrifar hann að greinarhöfundar segi að fréttin um aukin umsvið hersins í Keflavík „hafi vakið trepidation (kvíða) á Íslandi og hann hafi ekki minnkað við að forsætisráðherra og almenningur hafi fengið upplýsingarnar úr fjölmiðlum en ekki eftir opinberum leiðum. Þá er rifjað upp að Bandaríkjaher hafi farið héðan og skilið eftir sig sárindi ekki síst vegna aðferðarinnar við brottförina, þetta sitji enn í sumum og kunni að spilla fyrir áformum um endurkomu. Höfundum finnst ólíklegt að opnuð verði hér bandarísk herstöð að nýju…“

Síðan segir Björn frá eigin brjósti: „Viðbrögð við nýjum aðstæðum munu að lokum ráðast af öðru en því sem gerðist fyrir 10 árum þegar Bandaríkjaher hvarf úr Keflavíkurstöðinni. Þau hljóta að ráðast af skynsömu mati á nýju aðstæðunum og nauðsynlegum ráðstöfunum til að tryggja öryggi Íslands og leiðanna milli Norður-Ameríku og Evrópu yfir Norður-Atlantshaf.“

Orð Björns eru undirstrikuð af mér en ekki honum. Þau eru afar athyglisverð með tilliti til skrifa Björns undangengin ár. Hann er hæddur, ekki bara við Rússa, heldur nýbúa og aðkomumenn yfirleitt. Þeir gætu nefnilega verið terroristar. Og það þarf að tryggja öryggi landans fyrir slíkum föntum. Undirstrikuðu orðin lýsa von hins síhrædda; það væri hægt að kalla í þá vegna þessa, herinn, verndarann.

Með þessi orð nýbúans í Fljótshlíð og orðfærið í fréttatilkynningu utanríkisráðuneytisins í huga, „Engar viðræður hafa farið fram um fasta viðveru bandaríska hersins á Íslandi og engar óskir lagðar fram þar að lútandi…“, er einkar athyglisvert að lesa lok dagbókarskrifa Björns, en þar vitnar hann til Morgunblaðsins, í “frétt sem skiptir miklu um pólitísk samskipti Íslands og Bandaríkjanna. (Frábær tímasetning.) Þar segir Kristján Loftsson, forstjóri Hvals,  að engar hvalveiðar verði stundaðar á vegum fyrirtækis síns á þessu ári … Vegna bandarískra laga til að knýja fram bann við hvalveiðum hafa háttsettir bandarískir ráðamenn ekki getað átt eins náin samskipti við íslensk stjórnvöld og ella væri, til dæmis með heimsóknum hingað til lands. Þetta kann nú að breytast.“

Það er málið. Nú mega þeir hittast og faðmast og tala saman hinir hræddu og vopnasölumennirnir. En þeir munu ekki gera það fyrir opnum tjöldum. Samningar um endurkomu hersins verða ekki gerðir opinberir fyrr en þeir hafa verið undirritaðir. Hinir hræddu munu neita því að nokkuð slíkt sé á döfinni þar til herinn er lentur í Keflavík. Þá verður það vegna skynsamlegs mats á nýjum aðstæðunum sem gerir það nauðsynlegt til að tryggja öryggi Íslands.

Þetta er kunn aðferð. Þeir hafa beitt henni áður, vopnasölumennirnir, með dyggri aðstoð hinna hræddu.