Afvegleiðarinn

Á þeim árum sem Morgunblaðið kom við á 80% heimila landsins trúði fólk á helmingi þeirra því sem í blaðinu stóð og kaus Sjálfstæðisflokkinn. Lykillinn að velgengni blaðsins í áróðri var að þegja yfir þeim skoðunum sem ekki nutu velvildar flokksforystunnar. Ef það neyddist til þess að segja frá þeim, einhverra hluta vegna, var það gert með villandi hætti og lesandinn leiddur afvega.

Á þessu blómaskeiði Moggans vann Björn Bjarnason þar og komst til nokkurra áhrifa, trúlega af verðleikum sínum. Síðar varð hann ráðherra og nokkur áhrifamaður í Sjálfstæðisflokknum. Hvort Björn lærði kúnstina að afvegleiða á blaðinu eða hjá flokknum er ekki vitað en hann náði góðum tökum á henni. Hann heldur þeim enn og liðkar sig í listinni á heimasíðu sinni http://bjorn.blog.is/

Í gær, þriðjudaginn 15. 12. ´15, skrifaði hann um málþófið á alþingi sem staðið hefur síðustu daga. Þófið er að mestu tilkomið vegna þess að minnihlutinn er að reyna að fá meirihluta þings til þess að samþykkja hærra framlag á fjárlögum til heilbrigðismála, til Landsspítalans, til elli- og örorkuþega og til Ríkisútvarpsins. Þetta vita allir. Meira að segja Björn Bjarnason. En hann greinir ekki frá málinu á þann veg sem það er. Hann kýs að afvegleiða lesanda sinn.

Hér fylgir nýjasta sýnishornið af hinni pólitísku listgrein kaldastríðsáranna:

„Nærtækt er að álykta að rót ágreiningsins sé að finna í frumvarpi sem utanríkisráðherra hefur flutt um að færa þróunarstofnun inn í utanríkisráðuneytið … Vegna þess hve ástæðan fyrir málþófinu er í raun fráleit er aldrei minnst á hana opinberlega.“

Þetta er listgrein. Háþróuð og margreynd. En því miður, listamannsins vegna, löngu úrelt; orðin aðhlátursefni. En það ber að þekka fyrir að fá að brosa í kampinn í  svartasta skammdeginu; aldeilis óvænt. Takk Björn!