Afhendingar

Eftir Aðalgeir Arason

 

Setjumst út í sumardaginn sólskinsríka

þar er margt sem þér mun líka.

 

Geislar sólar gefa kraft og garðinn fegra.

Er til nokkuð notalegra?

 

Sólin okkur yljar vel en ekki snerta,

hún er meira en hundrað kerta.

 

Að fá hana í fangið myndi fljótt mann steikja

en gott er hennar geisla að sleikja.

 

Alla daga árrisul hún upp sig drífur

uns hún niður aftur svífur.

 

Það er ekki undarlegt þó upp hún renni

það er helíum í henni.

 

Hún er ekki í heimi ein á himnavöllum

en tæpast hef ég tölu á öllum.

 

Heimurinn er hnattmargur og harla víður

og tútnar meir sem tími líður.

 

Alheiminn er ekki gott að allan vigta,

við skulum ekkert við það fikta.

 

Eitt sinn var hann ekki svona umfangsmikill.

Það var æði þéttur hnykill.

 

Beið hann eins og brot úr ögn á bak við lásinn

algerlega óuppblásinn.

 

Sú ögn sig faldi fram að heimsins fyrstu dögum

um upphaf hennar fer engum sögum.

 

Hér er fjarska fróðleg spurning fyrir vitra:

Hvernig leit hún út hið ytra?

 

Eins má gefa gaum að þeirri gátu hinni:

Hvernig var þar umhorfs inni?

 

Dvöl þar væri verðug fyrir vísindahópa

og klikkuð fyrir klaustrófóba.

 

Kannski öll við urðum til á árum þessum

í ótrúlega litlum klessum?

 

Fannst okkur þar fremur dimmt og fargið meiða?

Þjáðumst við af þrengslaleiða?

 

Loks alheimur sprakk út, hvernig sem á því stendur

og dreifðist eins og byssubrenndur.

 

Nú verður ekki í neinni tíð með nokkrum höndum

aftur komið á hann böndum.

 

Víddir geims þó verða aftur vandséð arða

ef nógu stóran notum kvarða.

 

Og þannig heim að hugsa sér er hrelling nokkur

– þá er ennþá þröngt um okkur.

 

Völvur forðum veltu um þetta allt vöngum státnar

þær eru núna löngu látnar.

 

En nú skal ekki um það bulla öllu lengur

elsku litli afadrengur.

 

Aðalgeir Arason

 

Höfundurinn „afhenti“ kvæðið sonarsyni sínum og nafna á eins árs afmæli hans. Heiti þess vísar einnig til bragarháttarins afhendingar.

Kvæðið er frumbirt í Herðubreið.