Að hausti
Eftir Stefán Boga Sveinsson
Það er eins og þæfist allt,
þungt er mér í sinni.
Úti’ er vetrarkófið kalt,
kaldara er þó inni.
Lífsins reynist lánið valt,
lítið fæ en mikið galt.
Tapað hef ég gæfu og gleði minni.
Augun líta inn í tóm,
ekkert sé né heyri.
Allt mér virðist helbert hjóm,
hélt mig áður meiri.
Klukkna myrkan heyri hljóm,
haustið boðar skapadóm.
Um þrönga stíga hamslaust klár minn keyri.
Stefán Bogi Sveinsson (2015)
Latest posts by Ritstjóri Herðubreiðar (see all)
- Nú ertu (endanlega) búinn að missa það, Brynjar - 20/02/2022
- Þegar streðinu lýkur – Guðni Már (og mamma) - 03/01/2022
- Afplánunin - 02/12/2021
