Brókaskipti

Nú í vikunni var nýr skólastjóri ráðinn af menntamálaráðherra til starfa í Borgarholtsskóla. Með hvaða hætti einn var metinn hæfari til starfans en annars er ekki á almannavitorði.

Þegar umsóknarfrestur um stöðuna var úti kom í ljós að meðal umsækjanda var maður sem unnið hefur náið fyrir menntamálaráðherra og með honum. Sá hlaut ekki náð fyrir augum skólanefndar sem mælti einróma með að annar maður fengi starfið. Vegna tengsla við umsækjanda taldi menntamálaráðherra sig ekki geta ráðið í stöðuna. Því vék hann sér undan ábyrgð og fékk til verksins stallsystur sína, sjálfan dómsmálaráðherra. Hann, sem er hún, varð menntamálaráðherra litla stund og setti kunningja samráðherrans í stöðuna gegn áliti skólanefndar. Eftir stóð menntamálaráðherra með hreinar hendur eftir óhreint verk. Þetta er ekki nýlunda heldur viðtekin vinnuregla við vinavæðingu; hentug og þægileg.

Það skal fullyrt hér að það hafi ekki gefist vel fyrir landslýð að hafa reglur um vanhæfi ráðherra þannig að þeir megi fá samráðherra sína til þess að framkvæma eitthvað það sem þeir þora ekki sjálfir að axla ábyrgð á. Og það hefur líka gefist illa að þeir fái sammæling til þess að vinna slík verk fyrir sig. Með því móti er verið að fría ráðherra ábyrgð sem hann ber; ábyrgð sem fylgir því starfi sem hann bauð sig fram til þess að vinna og hlaut brautargengi til þess að sinna. Sú ábyrgð fellur ekki niður þótt ráðherra hafi brókarskipti við annan eins.