„2014“

Framsókn fór að gramsa

forarpolli’í sora

haturseiturs aumra

ýta lægstu hvata,

kynda undir ótta

illu meður bulli,

völd því hreppa vildu

vargar hennar argir.

 

Rætnum rógi nógum

ruddu úr sér tuddar.

Frá þeim lygar flugu

fúlum út úr túlum:

„Fróni óðar óðir

útlendingar stúta,

ragnarökum fagna

rísi bænahýsi.“

 

„Sveitir Al-Kaída

ungu fljóðin neyða

hjúskap í með hyski

hryðjuverkaskúrka.

Vífin búrkum vefja

vanir talíbanar.

Heillum öllum horfin

herraþjóðin norræn.“

 

Þannig mælti mannýg

mögur Útvarps Sögu.

Reykvískir út ruku

rasistar og kusu.

Situr nú í sæti

sora mannlífs kjörin,

fylgið í því fólgið

fíflin við að dufla.

 

Engri meiri mengun

mætti þjóðar hróður.

Litlum, hræddum lyddum

lýður kaus að hlýða.

Víst nú þarfnast varnar

viska, trú og gæska.

Sturlun að oss steðjar.

Stríðið það er hafið.

 

D. Þ. J.