176 sentimetrar af hreinum hæfileikum

Guðni Bergsson hefur sett fram merka kenningu: Varnarmenn eru mun mikilvægari en sóknarmenn í fótbolta.

Kjarni hennar er þessi: Framherjarnir bíða eftir færunum, fá í mesta lagi sex í hverjum leik og klúðra þeim öllum. Þeim verður fyrirgefið, af því að leikurinn tapaðist ekki.

Varnarmenn þurfa hinsvegar að halda einbeitingu gegn skæðum framherjum andstæðinganna allan leikinn. Ef þeir klúðra og skilja markmanninn eftir berskjaldaðan tapast leikur.

Nema markmaðurinn sé búinn göldrum. Sem fæstir eru.

Þess vegna eru varnarmenn mun mikilvægari en sóknarmenn. Þeir koma í veg fyrir að leikur tapist.

Þetta er laukrétt hjá Guðna, og svo bætist við: Þegar varnarmennirnir fara frammá völlinn og búa til færin fyrir sóknarmennina eykst gildi þeirra enn. Það þekkir Guðni, sem bjó til ótal mörk og setti ófá á sínum ferli.

Sönnun þessa sást aftur í leik Íslands gegn Tékklandi í gærkvöldi. Ari Freyr Skúlason hleypti ekki bara engum sóknarmanni framhjá sér, heldur átti slíkar snilldarsendingar frammávið að enginn íslenskur fótboltamaður gerir betur.

Jöfnunarmark Arons Einars eftir sendingu frá Ara Frey er aðeins eitt dæmi um snilldarleik Valsmannsins gamla.

Hann er miðjumaður að upplagi og líður vel í stuðningnum við sóknarmennina. Það eru bestu varnarmennirnir – þeir sem búa til mörkin og koma í veg fyrir hin.

Aldrei í sögu landsliðsins hafa 176 sentimetrar af manni verið svona góðir í fótbolta.