Útvarp Reykjavík

Eftir Krumma í Rjóðri

Umræður liðinna missera um Ríkisútvarpið hafa einkennst af sígildu munstri sem mótað er af svo þekktum tilfinningum sem hugsast getur. Auðvitað er skautað yfir nokkrar augljósar staðreyndir eins og að fjölmiðlun, sama hver hún er, er spurning um smekk og ekkert annað, ekki einu sinni þekkingu. Það er auðvitað sneitt hjá því að þessi tvífætta skepna sem tók upp á því að tala er ekki vitiborin á nokkurn máta, bara tilfinningavera sem notar þetta sem hún hefur fram yfir hin kvikindin, röflið, til að réttlæta tilfinningar sínar í tíma og ótíma.

Uppáhalds röflið er svo að vitna í annarra röfl og það ætla ég að gera. „„Hver hefur sinn smekk“, sagði svalan og át maðkinn sjálf“. Alfinnur álfakóngur, ef svo ólíklega vill til að einhver sé ekki búinn að lesa fyrir barnið. Lýkur hér ívitnunum í heimsbókmenntirnar af minni hálfu, og þó.

Ætli marg þvældur fílabrandari um sjónlausa skoðendur sé ekki partur af þeim. Umræðan um þessa rakalausu skammstöfun RÚV hefur einmitt einkennst af þessu, hvað fíllinn hefur verið fyrir viðkomandi og viðkomandi hefur verið við mismunandi parta skepnunnar.

Ríkisútvarp. Nei, þetta er útvarp Reykjavík og hefur alltaf verið. Ef eitthvað er hefur það orðið meira og meira útvarp Reykjavík. Hvað er annars langt síðan það hefur sagt frá heyfeng, afla og öðru en veðri og færð eftir að komið er handan við Hvalfjörðinn og austur fyrir fjall? Það er nú ekki verið að segja frá því þótt einhver fái á snúðinn utan stórhreppamarkanna. Ég er ekki að fara fram á útvarpið segi frá því að Jói bróðir hafi lamið Lóu sína í plokkfisk og hún hafi í staðinn…. bara af því að það er langt í burtu frá Reykjavík og ef þau hefðu nú verið í Ameríku, Frakklandi eða Danmörku hefði verið líklegra að frá málinu hefði verið greint í RÚV, Kastljósi jafnvel. Þetta hefði nú líka ratað í hina fjölmiðlana eða komið úr þeim yfir í Rúvið.

Ó, nei, þessi uppeldisstöð mis heppilegra stjórnmála eitthvað, Ríkisútvarpið, má þess vegna missa sig, fyrir minn smekk. Alveg hefði mér verið sama þótt ekki hefði verið lagður grunnur að ferli eintaka á borð við Sigmund Davíð og nafna hans Oddson á vegum Rúv. Ef einhver er ekki búinn að átta sig á því hvernig við veljum okkur til forystu „skemmtilegt“ fólk, búinn að gleyma tilkomu Jóns Gnarr, vil ég bara vekja athygli viðkomandi á því að Hádegismóapredikarinn er enn í „Útvarpi Matthildi“, sænskættuðum grínþætti sem hann hefur aldrei þroskast frá.

Mikið vildi ég að honum tækist nú að gjalda fóstru sinn með því að fá búllunni lokað, svona í félagi við aðra sem notið hafa ókeypis auglýsinga hennar gegnum tíðina. Af hverju skyldi ég vilja það? Jú, til þess bara að spara peninga og ekki bara 20 milljónir í áramótaskaup, sem að vísu vantaði ekkert nema að vera kynnt inn sem, „áður á dagskrá 2007 –.“

Það þarf ekki „þekkingu“ til að búa til fjölmiðlaefni, það þarf tíma, sama sem peninga, og það þarf smekk. Með því að hafa ekkert af þessu verður umræðan í skötulíki, flöt og dökk á yfirborðinu og þess vegna vart sýnileg. Það verða t.d. ekki gerðir þættir um seðlabankann, frá skúffu í Landsbankanum gegnum lukkuriddara stjórnmálanna að launamálum þess eina af bankastjórunum sem hefði kannski átt að hafa þekkingu til að klúðra að minnsta kosti ekki þeim. Það verður ekki farið í að rekja sig gegnum heilbrigðiskerfið frá konunum sem komu upp sjúkrahúsi, sveitarfélögunum sem byggðu sín, eða úr fjórum stórum sjúkrahúsum á höfuðborgarsvæðinu, betli fyrir tækjum og tólum og ofan í strangt til tekið eitt. Fínt, það stefnir í að yfir sumartímann verði ríflega tvöfaldur íbúafjöldi landsins á svæðinu og þorri þessa fólks, sumt gamalt og heilsutæpt, komið til að taka þátt í glæfraakstri á glötuðum vegum. Almannavarnir geta sjálfsagt lokað þessu sem fjærst er borginni.

Ekki verður nú gerð úttekt á banka og peningastarfseminni, það er eitt sem víst er, enginn fær að spyrja í RÚV hvort við 320 þúsund, plús auðvitað milljón ferðamenn, þurfi svona margar stofnanir og dýrar, hvort þær séu að búa sér til tölur í bókhaldið með að henda á milli sín kortafyrirtækjunum. Auðvitað dettur mér ekki í hug að spurt verði um glóru í þessu.

Að afstöðnu hruni, (ef hægt er að tala um að það sé afstaðið), kom í ljós að við vorum búin að vera að fylgjast með fréttum sem enginn hafði skilið. Ef ég hefði ekki lofað að minnast ekki á heimsbókmenntir hefði ég trúlega talað um klæðskera og Hans klaufa. Ekki er nú reisnin mikil yfir fréttunum af Fiskistofu. Hver veit hvað sú stofa gerir og hvers vegna er hún yfir höfuð til?

Ríkisútvarpið hefur aldrei fóstrað gagnrýna hugsun, ef það er það sem einhver heldur, það geltir svo sem ekki endilega þegar því er sagt, eða reynt að segja því, en það tekur samviskusamlega þátt í þöggun þó aldrei nema fyrir skort á fé.

Aðeins meira að þessari „frábæru“ fréttastofu sem í denn hlustaði á Lundúnafréttir og las svo á „Teleprintera“, græjur sem á sinn hátt voru aðdragandinn að tölvunum, tekur nú af netinu með „copy/paste“, klípa/klastra aðferðinni, það sem henni finnst eiga við „okkur“ erindi. Ekkert verður að heitið geti klipið af Grænlandi eða Færeyjum ef það hefur ekki ratað til Köben og ef síldin hefur ekki drepist í Kolgrafarfirði eða Herjólfur hefur sloppið inn í Landeyjahöfn verður að duga að segja frá gistinóttum í Steininum.

Þá að menningararfinum sem stofnunin á að geyma, samkvæmt áhyggjum sumra. Sennilega mætti gera sér verulegan „fræðilegan“ mat úr því sem glataðist vegna þess að það þurfti að nota aftur segulbandið eða kaupa ódýrt ruslband. Það er einfaldlega sorglega lítið til og myndi kannski litlu breyta þótt það hyrfi. Það er hins vegar þarna sem möguleikarnir liggja. Möguleikarnir fyrir fólkið í landinu að leggja til heimsins það sem hann þarf svo „sjúklega“ mikið á að halda, menningu. Það er þarna sem við þurfum á þekkingunni að halda og fyrst þeirri að fjölmiðlun er bara spurning um smekk og að við megum aldrei gleyma því. Þekkingin á að tengja okkur við restina af heiminum og ef hún gerir það ekki skulum við endilega loka Hörpunni.

Nei, breyta henni í eitt peningamusterið enn, þar sem við þurfum ekki að spyrja hvort við þurfum svona margt fólk, að borga því svona vel, útvega því svona góð tæki, án þess að betla fyrir þeim. Bíddu, eitthvað fleira.

Krummi í Rjóðri