Þú veizt

Eftir Ólöfu Sigurðardóttur frá Hlöðum

Þú veizt, að ég spyr ei um endurást

— þær ungu, þær spyrja og vona. —

Ég lærð hlýt að vera við líf þetta að fást,

ég lít út sem háöldruð kona.

 

Og þó að þú finnir þögn og í hljóm,

að þrár eru í djúpinu faldar,

þú veizt, að ég býð þér ei visnuð blóm,

varirnar fölnaðar, kaldar.

 

En það má hver vita, að ég elska þig enn,

að án þess mitt líf væri dauði.

Það gætu engir bætt, hvorki guð eða menn,

ef glataði eg hjarta míns auði.

 

Ólöf Sigurðardóttir frá Hlöðum (1857-1933)