Þörf fyrir nýjan leka

Lögreglan virðist í rauninni vita með fullri vissu hver það var, sem falsaði minnisblaðið um Tony Omos og lak því til Fréttablaðsins og Morgunblaðsins. Í dómi Hæstaréttar kemur fram að lögregla telji sig hafa „rökstuddan grun“.

Grunurinn byggist á því, að þessi starfsmaður átti fjögur símtöl við [blaðamann] Vísis að kvöldi 19. nóvember og eitt símtal við [blaðamann] Morgunblaðsins klukkutíma áður en mbl.is birti fréttina morguninn eftir, ásamt því að sami starfsmaður hafði vistað skjalið í fartölvu sinni og breytt því þar. Grunurinn má sem sagt teljast nokkuð vel rökstuddur.

Þetta kemur fram í dómi Hæstaréttar og á einfaldara máli í samantekt RÚV.

Sá starfsmaður, sem lak hinu óformlega minnisblaði, gerðist þar með brotlegur við lög og gæti átt fangelsisrefsingu yfir höfði sér. Það vekur athygli, að á báðum dómsstigum telja dómarar að staðfesting fjölmiðilsins gæti haft úrslitaáhrif í mögulegu sakamáli á hendur þessum starfsmanni. Þó var málaleitan lögreglu hafnað.

Þótt það virðist liggja í augum uppi eftir lögreglurannsóknina hver lak skjalinu, er allsendis óvíst að ákæra verði gefin út. Það fer eftir því hvort saksóknari telur líklegt að ná sakfellingu fyrir dómi.

Verði ekkert af ákæru, er þar með ljóst að við fáum aldrei að vita hver það var, sem misnotaði aðstöðu sína svo gróflega til að koma höggi á hælisleitanda.

Nema því aðeins að einhver góður og gegn lögreglumaður beiti sama bragði og leki nafninu til fjölmiðla. Meira þarf í sjálfu sér ekki til. Viðkomandi starfsmaður yrði nokkuð fljótur að fjúka, málið upplýst, og réttlætinu þar með fullnægt á sinn hátt.

Vissulega má segja að starfsmaðurinn væri þá leiddur fyrir „dómstól götunnar“. Þótt það teljist almennt ekki sanngjarnt, gegnir kannski öðru máli í þessu sambandi. Viðkomandi starfsmaður leiddi nefnilega sjálfur hælisleitandann Tony Omos fyrir þann sama dómstól með framferði sínu.

Þannig gæti hið sögulega lekamál fengið farsælan endi með nýjum leka.