Það er margt bréfið

Eftir Krumma í Rjóðri

Það er margt bréfið sem fer milli fólks þessa dagana. Hanna Birna skrifar umboðsmanni Alþingis sem skrifar forsætisráðherra sem skrifar „umba“ og spyr hvort umbi hafi siðareglur. Sjálfur segist „forsætis“ ætla að fara að siðareglum sem búið er að búa til. Allt þetta bréfafargan er svo tilkomið vegna þess að sennilega eru bréfritarar fulltrúar þeirrar tegundar siðleysis sem lengstum hefur hvað mest verið fordæmt, hroka. Einhvernveginn skilst mér að til að undirstrika þetta noti bréfritarar, sumir hverjir að minnstakosti, þann hátt að þéra viðmælendur sína.

Nú er ég, höfundur þessara lína, þar staddur að hafa mikla löngun til að þakka Tony fyrir verða þess valdandi að skrifuð var um hann nóta, að vísu á minn kostnað, ég þakka líka þessum sem lak henni. Hann var víst líka að vinna á minn kostnað.

Hefði stóra lekamálið ekki komið upp hefðu eftir taldir hlutir ekki verið undirrituðum ljósir. Það er þess vegna sem ég er að þakka.

1.

2. grein laga um umboðsmann Alþingis frá 1997 gerir ráð fyrir því að hann hafi eftirlit með stjórnsýslunni til að tryggja rétt borgaranna gagnvart henni og „[Skal hann gæta þess að jafnræði sé í heiðri haft í stjórnsýslunni og að hún fari að öðru leyti fram í samræmi við lög, vandaða stjórnsýsluhætti og siðareglur settar á grundvelli laga um Stjórnarráð Íslands og laga um réttindi og skyldur starfsmanna ríkisins.]“.

Jahá, í lekamálinu hafði „umbi“ vissulega embættislega skyldu en hún laut ekki endilega að því að heimta skýringar á að „upplýstst“ hefði að búin væru til gögn á borð við nótuna um Tony, heldur skýringa á því að verið væri að búa til slíkar nótur. Framleiðsla á þeim er fullkomlega siðlaus. Fyrir utan auðvitað að Vigdís Hauks ætti að skoða tilkostnaðinn.

2.

Það þurfti svo sem ekki að koma á óvart að innan stjórnmálageirans, á flokksvísu, bar bókstaflega ekkert á skilningi á flóttafólki, tilurð, aðstæðum, réttindum að ekki sé minnst á þekkingu á hlutunum. Þessa gætir jafnt og þétt innanlands og gæti kallast á nútíma máli sjálfbær asnaskapur. Fatlaðir, fátækir, fákænir og fjarlægir fá að finna reglulega til þess.

Bara svo eitt sé á hreinu. Ég bind engar sérstakar vonir við að Hanna Birna sjái til þess að betur verði staðið að málunum. En að fjargviðrast yfir að hún hafi ekki sagt þinginu satt finnst mér bull. Ljúgandi stjórnmálamaður er einfaldlega „normið“. Hvaða ljós á svo íhaldið sem tæki við? Það er verið að hjóla í manninn ekki málið.

3.

Meira að segja DV af öllum fjölmiðlum hefur ekki einu sinni haft fyrir því að spyrja, ekki einu sinni út í loftið, hvort það sé í lagi að fólk sitji, á kaupi í ráðuneytinu, við það að fylgjast með hegðun fólks í þeim tilgangi að fá vitneskju um mögulegar ávirðingar, jafnvel að eigin smekk, til að réttlæta útvistun viðkomandi, útvistun sem jafngildir jafnvel dauðadómi. Við höfum, Íslendingar, ekki tekið upp dauðarefsingu ennþá en þarna erum við að nálgast það skuggalega.

Mikið vildi ég annars að það færi að gjósa.

Ef ljósvakamiðlungar finna enga þörf hjá sér til að fara í málið, nenna ekki að sinna því, þurfum við gott gos.

Árið 2009 sendi danska stjórnin lögregluna inn í kirkju í Kaupmannahöfn til að…. Já, hún sendi lögguna inn í Brorsonkirkjuna, um nótt, til að sækja Íraka og Kúrda, karla, konur og börn, til að senda aftur til Íraks. Já, til Íraks.

Var einhver að tala um lönd sem við berum okkur saman við?

Krummi í Rjóðri