Norræna

Loksins fundu Austfirðingar sér eitthvað til að þrasa um og þar er ekki á ferðinni þrætuepli af minni gerðinni. Um er að ræða ferjuna Norrænu eða öllu heldur, hvar á Austfjörðum hún skuli leggjast að bryggju.

Eins og allri vita (eða eiga að vita) hefur Norræna, þetta glæsilega færeyska skip, siglt til Seyðisfjarðar á vikulegum rúnti sínum um norðurhöf og á undan henni var önnur Norræna og á undan henni var Smyrill sem hóf þessar siglingar 1975.  Það verða sumsé 40 ár á næsta ári síðan reglubundnar ferjusiglingar hófust til Seyðisfjarðar.

En nú er komið babb í bátinn (ha, ha, ha) því  Smyril Line (eigendur Norrænu) vill ekki lengur sigla til Seyðisfjarðar og hafa spurt hafnaryfirvöld í Fjarðabyggð hvort þau geti tekið á móti ferjunni og viðræður hófust.  Þegar þetta spurðist út varð allt vitlaust, skiljanlega, því Seyðfirðingum finnst að sér og tilveru sinni vegið með þessu.  Þeim finnst að Fjarðabyggð hefði átt að segja nei, því ferjan eigi að sigla til Seyðisfjarðar, hér eftir sem hingað til, og um það munu vera til samþykktir og viljayfirlýsingar allra sveitarfélaga á Austurlandi.  Við skulum heldur ekki gleyma stuðningi Seyðfirðinga við uppbyggingu stóriðju á Reyðarfirði, hvað sem okkur kann svo að finnast um stóriðju sem slíka.

Ástæðan sem gefin er fyrir vistaskiptum Norrænu er þessi:  Fjarðaheiði er slíkur farartálmi á veturna að fólk og farmur kemst ekki til skips á réttum tíma.  Seyðfirðingar segja aftur á móti að það sem Norræna eigi að flytja hafi alltaf komist um borð á réttum tíma.  Dæmin sem notuð eru til að sýna fram á hversu hættuleg Fjarðarheiði sé, eru af rútum á sumardekkjum sem komu með ferjunni til landsins í fyrrahaust og lentu í hálku uppi á heiði og komust hvorki afturábak né áfram.  Það þarf ekki fjallvegi til að bílar á sumardekkjum renni til í hálku; það er ekki til sá vegur á Íslandi sem ekki verður háll, aðrir en þeir sem liggja inni í jarðgöngum og þá erum við komin að lausn þessa máls.

Nú munu Seyðfirðingar seint halda því fram að Fjarðarheiði sé ekki farartálmi en þeim finnst að lausn málsins felist í því að fjarlægja farartálmann en ekki Norrænu.  Undir það sjónarmið tek ég heilshugar og krefst þess hér og nú að hafist verði handa við gerð jarðganga frá Seyðisfirði til Mjóafjarðar og þaðan til Norðfjarðar.

En það mun ekki leysa vandann alveg og gildir þá einu hvar Norræna kemur að landi.  Það eru nefnilega fleiri farartálmar á leiðinni um Ísland en bara Fjarðarheiði.  Í vetur gafst Vegagerðin upp á því að halda leiðinni milli Norðurlands og Austurlands opinni og það er ekki ósjaldan ófært á leiðinni um Öræfi og sunnanverða Austfirði, því þar verður stundum svo hvasst að ekkert tollir á vegunum.

Fjarðabyggð notar meðal annars þau rök fyrir því að ljá máls á flutningi Norrænu til sín, að annars verði henni siglt til Þorlákshafnar eða Húsavíkur.  Kannski hafa stjórnendur Smyril Line sagt þeim þetta; við förum þá bara út fyrir Austurland ef þið ekki viljið tala við okkur og hafa þá þessir tveir ágætu bæir verið nenfdir til sögunnar.  Hafa ber þó í huga, að tæpur sólarhringur bætist við siglinguna fram og til baka, verði farið þangað og það eru bara sjö dagar í vikunni og olían er dýr.  Þess eru líka dæmi að flutningaskip hafi ekki komist fyrir Langanes sökum veðurs og þess vegna kann þetta að vera innantóm hótun.

En.  Mér finnst að Fjarðabyggð ætti að bjóða Seyðfirðingum og ríkisvaldinu til viðræðnanna við Smyril Line og snúa þeim upp í viðræður um jarðgöngin sem nefnd voru hér að ofan.  Ef Smyril Line ákveður þá að fara eitthvert lengra með Norrænu, þá yrði bara að taka því sem hverju öðru hundsbiti en það myndu þá að minnsta kosti allir koma út úr þessu standandi í lappirnar.

Það yrði sæmd að því.