Hring eftir hring eftir hring

Stjórnmálamenn á flótta undan sjálfum sér eru ekki fögur sjón. Sérstaklega þegar þeir hraðsnúast í hringi og komast hvergi.

Einhver hefur bent oddvita Framsóknarflokksins í Reykjavík á að bæði lög og stjórnarskrá koma í veg fyrir að fóbíurnar, sem hún talar fyrir, geti orðið að opinberri stefnumörkun eða stjórnvaldsákvörðunum. Það er einmitt vegna skoðana eins og hennar sem jafnréttis- og mannréttindaákvæði stjórnarskrárinnar eru til og eru nauðsynleg.

Nú er hún tekin til fótanna og segist vilja fella úr gildi ákvæði laga sem tryggja ókeypis lóðir undir bænahús þjóðkirkjunnar. Þetta skal vera til marks um hversu umburðarlynd og víðsýn hún er. Hún sé sko ekkert bara á móti múslimum, heldur þjóðkirkjunni líka.

Þetta væri hugsanlega sannfærandi skoðun ef hún hefði ekki verið kreist fram í örvæntingu til að krafsast upp úr mjög djúpri holu. Og ef hún gengi ekki líka – eins og hinar – þvert á stefnu flokksins hennar.

Enda reynist djúpt á hugsuninni bak við hina nýju stefnu. Aðspurð hvort hún vilji þá afturkalla lóð til ásatrúarmanna, líkt og múslima, er svarið: „Ég vil að minnsta kosti setja þetta allt í íbúakosningu.“

Einmitt. Húrra fyrir pylsugerðarmanninum.

Framsóknarflokkurinn vill sumsé að kosið verði um hverjir fá úthlutað lóðum og hverjir ekki? Engar almennar leikreglur, jafnræði, samræmi í stjórnsýslu eða soleiðis vesen? Það er einmitt vegna skoðana eins og þessarar sem jafnréttis- og mannréttindaákvæði stjórnarskrárinnar eru til og eru nauðsynleg.

Nú ætti einhver að ráðleggja oddvita Framsóknarflokksins að hætta að hringsnúast. Hana hlýtur að vera farið að svima.