Eða var það feigðin

Eftir Úlfar Þormóðsson

Fjöldinn allur leitaði skýringa á því af hverju Guðni Ágústsson hætti við framboð til borgarstjórnar Reykjavíkur áður en hann sagði sjálfur svo frá að flokkurinn hefði ekki viljað leyfa honum að bjóða fram lista framsóknarmanna og óflokksbundinna flugvallarvina. Flokkurinn sagði þetta ekki vera rétt, en flestir trúðu þessu, enda Guðni uppáhalds Framarinn þegar þetta var.

Svo liðu dagarnir í eðlilegri framsókn og vandræðagangi þar til nýr efri hluti lista leit dagsins ljós án Guðna. Og viti menn: Þetta var framboð Framsóknarflokksins og flugvallarvina! Þegar allt kom til alls virðist það því hafa verið Guðni sem skrökvaði. En það er ekki þar með sagt að þannig sé það, því að vel kann að vera að sagan sé enn ekki öll.

Svo bar til daginn áður en Guðni lýsti því með sínum orðum hvað gerst hafði, að gamall þulur, sem áður var í innsta kjarna flokksins, gaf mér skondna skýringu. Hún er ekki verri en hver önnur, á skilið að fara víðar og hljóðar svo í endursögn:

Þegar Guðni fór að vinna í framboðinu og tala við mann og annan komst hann fljótlega að því að tiltrú fólks á formanni flokksins fór hratt þverrandi og víða orðin að engu. Feigðin fór að. Og enginn innan seilingar til þess að leiða flokkinn upp úr dýinu.

Enginn fyrirliði.

Nema.

Kominn með þessa vitneskju hætti Guðni við framboðið því að hver veit hvenær kallið kemur og þá er ekki gott að vera upptekinn í öðru. „Gleymdu því ekki að hann er ekki bara fífldjarfur uppistandari karlinn, hann er líka útsjónasamur pólitíkus og ólíkindatól. Og vonarstjarna,“ sagði þulurinn án þess að bregða svip.

Þá er bara að bíða og sjá hvort spámaður býr í gömlum Framara.