Burt með sérhagsmunina

Við stöndum okkur vel í því jafnaðarmenn þessa dagana að skemmta andstæðingum okkar, það er svo sem ekkert nýtt. Þetta er einhver fjandi sem hefur fylgt flokkum á vinstri vængnum frá því að ég man eftir mér – og það er ansi langt er ég fús að viðurkenna.

Á milli þess að við furðum okkur á því að fólk flykkist ekki að okkur sem stöndum fyrir frelsi, jafnrétti og bræðralag rífum við hvort annað niður af því að við erum ekki öll alveg eins.

Þeir sem hafa tekið þátt í leikjum sem staðsetja fólk á hinu pólitíska litrófi hafa líklega tekið eftir að á slíkum kortum eru tveir ásar. Sá lárétti staðsetur mann frá frá vinstri til hægri, hinn lóðrétti á að sýna stjórnlyndi og frjálslyndi. (Ég vona sannarlega að allir sem þetta lesi þekki muninn á frjálslyndi og frjálshyggju).

Kannski er það á þessum lóðrétta ás sem við erum svo ólík að það gæti ært óstöðugan – og skemmtir um leið andstæðingum Samfylkingarinnar.

Magnús Orri hefur sagt þá skoðun sína að markmið jafnaðarstefnunnar séu flokknum æðri. Erum við á sextán árum orðin sú stofnun að þessi skoðun komi okkur úr jafnvægi?

Hreyfingin sem Magnús Orri vill fara fyrir snýst um kerfisbreytingu. Ekki bara að hnika til hér og hvar heldur breyta kerfinu til að byggja upp samfélag sem tryggir jafnan rétt allra og eyðir ófjöfnuði.

Við eigum að vera óhrædd við að búa til samfélag þar sem öflugt atvinnulíf blómstrar. Það atvinnulíf á að borga starfsmönnum sínum kaup sem gerir þeim kleift að búa sér blómlegt líf.

Við eigum að vera óhrædd við að dreifa skattbyrðinni þannig að þeir fáu ríku greiði ríflega skatta. Þannig er hægt að létta skattbyrðinni á þeim sem minna hafa.

Við þurfum að sameinast um að arðurinn af þjóðarauðlindum renni til fólksins í landinu. Búið er að tala nógu lengi um það. Arðurinn af auðlindinni á að gera okkur kleift að standa undir öflugu velferðarkerfi .

Við þurfum nýja stjórnarskrá. Stjórnarskrá sem dregur úr pólitísku valdi stjórnmálaflokka og færir meira vald til fólksins. Stjórnarskrá sem tryggir jafnan atkvæðisrétt, tryggir aðskilnað framkvæmdavalds og löggjafarvalds og tryggir meira gagnsæi í öllum stjórnarháttum.

Sérhagsmunaöflin í landinu eru sterk, það er ekki nýr sannleikur. Sérhagsmunaöflin vilja, eðli málsins samkvæmt, engar kerfisbreytingar. Þau vilja óbreytta stjórnarskrá, óbreytta stjórn á auðlindunum og fyrst og síðast óbreytta stöðu sína. Stöðu sem þau hafa notað og vilja nota áfram til að deila og drottna.

Áskorunin er að brjóta sérhagsmunaöflin á bak aftur. Um það verkefni þarf breiða samstöðu ef við ætlum ekki að hjakka áfram í sama farinu. Við megum ekki láta stjórnmálaflokka, sem stofnanir, byrgja okkur sýn. Við verðum að hugsa stórt. Við verðum að horfa lengra en nemur okkar eigin sérhagsmunum og sameinast um það meginverkefni að brjóta sérhagmunaöfl á bak aftur og hugsa um almannahag.