Berir hnúarnir

Ég hef áður lýst dálæti mínu á skyrtertum sem ég fæ aldrei nóg af. Miðað við viðbrögðin sem ég fékk eftir að hafa gefið frá mér mína einkauppskrift á aðventunni 2013 er ljóst að skyrið í þessu formi á sér marga aðdáendur.

Flestum gengur vel að leika sér með þessa góðu landbúnaðarafurð en þó er einn og einn sem ekki nær tökum á tertunni ef svo má segja. Það er fullkomlega eðlilegt og engin ástæða til að gefast upp þó á móti blási: „Ekki er étið skyrið þó í skeiðina sé komið“, eins og við segjum hér fyrir norðan.

Það er aðallega tvennt sem fólk lendir í vanda með, annars vegar með skyrið og hins vegar rjómann. Í fyrsta lagi er ekki hægt að gera góða skyrtertu nema úr KEA skyri. Allt annað er fullreynt. Það er óþarfi að finna hjólbörurnar upp að nýju. Sama á við um rjómann. Ef þetta tvennt fer saman á allt að ganga upp, svo framarlega sem það er líka í réttum hlutföllum í tertunni. En það er smekksatriði.

Það er einnig afar mikilvægt að vel sé vandað til við lagningu á botni tertunnar. Jafnvel þó svo að maður geti notað allan andskotann í botninn er ekki sama hvernig það er gert. Sumir hafa hent einhverju góðgæti í vél og tætt niður í fínustu mylsnu og sett sem botn undir tertuna. Það geri ég ekki og það gerði mamma ekki  heldur. Ef skyrterta á að heppnast þarf að leggja bæði líkama og sál í gerð hennar og umönnun. Best er að mylja það sem á að fara í botninn með berum hnúum þannig að finnist vel fyrir því, án þess þó að blæði. Ekki er verra að hnúarnir hafi áður verið notaðir og fóðraðir á öðru en mjólkurkaffi. Ef maður vill hafa botninn stökkan þá mylur maður ekki fínt og blandar ekki skyri eða rjóma saman við botninn. Ef maður vill hafa botninn mjúkan þá mylur maður aðeins fínna og lætur svo liggja um stund í slettu af skyrblöndunni.

Þetta er ekkert flókið.

Skyrterta kvöldsins var samkvæmt uppskriftinni að tvennu undanskildu. Í fyrsta lagi fóru í hana aðalbláber úr Ólafsfjarðarmúla og er í því sambandi rétt að vara fólk við eftirlíkingum. Það kemst strax upp.

Í tertuna, sem er um 21 cm að þvermáli, fóru u.þ.b. 70 ber sem samsvarar um  130-150 berjum annars staðar frá. Berjunum á að raða hverju fyrir sig ofan á tertuna, þó ekki í neinu sérstöku skipulagi, heldur þannig að það líti út fyrir að þau sé í jafn náttúrulegu umhverfi í skyrinu og þau voru á lynginu í Múlanum.

Í öðru lagi lagaði ég sérstaka súkkulaðisósu sem ég lét renna rólega úr matskeið sólarsinnis um skálina. Uppskriftin að sósu kemur seinna.

Kannski.

Bon appetit (verði ykkur að góðu).