Að vera frá sér
Eftir Úlfar Þormóðsson
Ég settist á bekk hjá Jóni Sigurðssyni við Austurvöll. Þá sá ég að vorið var komið í Templarasund, hætti við það sem ég ætlaði að fara að gera, stóð upp og ákvað að athuga hvort vorið hefði smeygt sér inn í Alþingishúsið. Ég fór upp á pallana eftir að verðirnir höfðu tekið við hattinum mínum og lyklum, kveikjara og lausamunum úr vösunum svo ég færi ekki að henda einhverju í þingmennina eða kveikja í húsinu.
Í þingsalnum voru 11 manns að meðtöldum forseta og ritara. Enginn ráðherra var í salnum. Samt var til umræðu helsta mál stjórnarinnar, loforðið stóra, frumvarp um niðurfellingu skulda heimilanna. Steingrímur J. var í pontunni og varaði við þeim aðferðum sem í frumvarpinu fælust og benti meðal annars á að tekjur sveitarfélaga myndi rýrna um miljónir og aftur miljónir ef stjórnin framkvæmdi það sem í frumvarpinu fælist.
Þegar hann hafði lokið sér af fór Frosti Sigurjónsson, reiknimeistari Framsóknarflokksins í pontu og sagði að þegar fólkið í bæjunum fengi meira fé í hendur myndi það auðga sveitarfélögin. Í mínum uppvexti hét þetta hundalógikk. Hún var notuð til þess að villa um fyrir áheyrendum.
Ég leit á klukkuna þegar hann fór úr pontunni, sá að ég hafði ekki meiri tíma aflögu, yfirgaf pallana fullviss um að vorið var fjarverandi innan veggja þinghússins eins og ráðherrarnir. Ég settist á bekk við völlinn og velti því fyrir mér, hvort segja megi um þann sem er fjarverandi umræðum um sitt hjartans mál, að hann sé frá sér.
- Bakteríur sem þrífast á lyfjunum - 18/03/2019
- Bráðum á hann hvergi heima - 08/08/2018
- Hin helga vík - 24/04/2017