Að hitta naglann á ólitaðan hausinn

Þingmaður Framsóknarflokksins sagði að „skuldaleiðréttingin“ væri fyrir fólk sem vildi ekki lita hárið sjálft heldur fá þessa þjónustu á hárgreiðslustofu.

Mér sýnist að þarna hitti annars ágætur þingmaður naglann á ólitaðan „hausinn“, sennilega óvart.

Þessi svokallaða skuldaleiðrétting vegna „forsendubrests“ nýtist fólki nefnilega án tillits til þess hvort raunverulegur „forsendubrestur“ hafi orðið. Eða ekki. Margir virðast fá leiðréttingu þó ekkert hafi breyst frá lántöku og eignir hækkað í takt við lán. Aðrir sem ýmist leigja eða eru með önnur lán fá ekki neitt, jafnvel þó einhverjar ætlaðar forsendur hafi líkast til (eða amk. jafn líklega) brugðist og hjá þeim sem tóku húsnæðislán. Þeir sem fá eitthvað þurfa svo að borga sjálfir fyrir.

Það þurfa ekki allir að láta lita á sér hárið, við erum ansi margir með lítið hár eftir sem tilgangslaust væri að lita. Hinir eru fleiri sem eru einfaldlega sáttir við sinn háralit og hafa engan áhuga á breyttum háralit.

Nú þykist ég vita (eða vona að minnsta kosti) að það verði ekkert í frumvarpinu sem setur skilyrði um háralitun. En þetta er kannski æpandi dæmi um handahófskennd áhrif frumvarpsins.

Kannski er gott fyrir „hjól atvinnulífsins“ að neysla aukist en það væri óvitlaust að aðgerðirnar nýttust öllum, ekki bara handahófskennt fyrir fámennan hóp.

Kannski er gott að auka sparnað. Amk. einn þingmaður Framsóknarflokksins var stoltur af frumvarpinu vegna þess að það myndi hvetja til sparnaðar.

En þeir geta ekki með góðu móti haldið því fram að sama frumvarp hvetji til sparnaðar og auki neyslu.