Að axla ábyrgð

Það er ekki „boðlegt að maður sem er í minni stöðu, þ.e. forstöðumaður aðila sem varslar lífeyrissparnað fyrir almenning, hafi tengst“ aflandsfélögum.

Svo segir Kári Arnór Kárason framkvæmdastjóri lífeyrissjóðsins Stapa í yfirlýsingu í dag.

Hann bætir við:

„Skiptir þá engu máli þótt langt sé um liðið, hvort þetta var löglegt eða ólöglegt eða hvort viðkomandi hafi hagnast á slíkum viðskiptum eða ekki. Í ljósi þessa hef ég ákveðið að stíga til hliðar sem framkvæmdastjóri Stapa lífeyrissjóðs. Það er að mínu mati eina leiðin sem mér er fær til að axla ábyrgð.“

Axla ábyrgð. Merkilegt hugtak þar. Eftirminnilegust varð merking þess þegar Hann Birna sagðist ætla að axla ábyrgð með því að sitja sem fastast í ráðherraembætti.

En hafið þið lesið svona texta?

„Það er ekki boðlegt að maður sem er í minni stöðu, þ.e. æðsti yfirmaður ríkisfjármála, skattkerfisins og mikilvægur varðmaður almannahagsmuna, hafi tengst aflandsfélögum.“

Eða:

„Það er ekki boðlegt að maður sem er í minni stöðu, þ.e. æðsti yfirmaður dómsmála í landinu þar sem mikilvægt er að hvergi falli skuggi á traust og trúverðugleika, hafi tengst aflandsfélögum.“

Ekki? Nei, einmitt.

Af því verður ekki dregin önnur ályktun en sú, að Kári Arnór Kárason sé mun merkilegri manneskja en Bjarni Benediktsson og Ólöf Nordal.

Hann skilur í það minnsta hugtakið „að axla ábyrgð“. Öfugt við þau hin.